گفتمان روایی در داستان (کانونی سازی در داستان صد احساس پنهان اثر امی تن)
آرشیو
چکیده
بر اساس نظریه روایت ژرار ژنت، در هر داستانی دو پهنه داستانی و گفتمانی وجود دارد. پهنه داستانی به رویدادها و پهنه گفتمانی به تصویر آن رویدادها در متن روایت بستگی دارد. شخصی که روایت می کند، راوی است و شخصی که آن تصویر را در دنیای داستانی می بیند، شخص کانونی ساز است. مسأله روایت دائمی است اما کانونی سازی موقتی است. با کانونی سازی، شخصیت داستان، شخصیت های دیگر را مشاهده کرده و به ایده های با ارزشی پی می برد که درک او را عمیق تر می کند. در داستانی که روایت گر، اول شخص است، راوی با صدای خاصی رفتار شخص کانونی را باز می گوید تا درک او را از طریق کانونی سازی های درونی و بیرونی آشکار کند. در داستان صد احساس پنهان، اولیویا، راوی اول شخص و شخص کانونی است. بنابراین، راوی و شخص کانونی بر هم انطباق دارند. او صد احساس پنهان کوان، خواهر ناتنی اش را از طریق تجربه و تک گویی درک و بازگویی می کند. مقاله حاضر دیدگاه جدید از کارکرد روایت در کانونی سازی را با در نظر گرفتن نظریه روایت ژنت بررسی می کند و به این سؤال پاسخ می دهد که چگونه راوی ساختار داستان را از طریق کانونی سازی اولیویا که درک خود را با خواننده به اشتراک می گذارد، پایه گذاری می کند؟ ضمن اینکه روش انجام پژوهش نیز توصیفی-تحلیلی است.Focalization in Amy Tan's The Hundred Secret Senses
According to Genette's narrative theory, there are two levels of story and discourse in fiction. The story level deals with the events, and the discourse level is the image of them the narrator narrates at the level of a text. The person who narrates is the narrator, and the person who sees is the focalizer in the diegesis. The narrating instance is constant, but the focalizing changes. By focalization, the character observes the other characters and perceives useful idea that takes her to a higher level of understanding. In a first-person narrative, the narrator, with a particular voice, recounts the conception of the focalizer's manner to reveal the perception through variable internal/external focalization. In The Hundred Secret Senses, Olivia is the first-person narrator and the main focalizer. Thus, the narrator and the focalizer coincide. She comprehends Kwan's hundred secret senses through experiencing and interior monologue. The present paper investigates new insight into the workings of narrative by looking at Olivia's focalizations in this text under the light of Genette's narrative theory. The article examines how the author/narrator establishes the story's structure through Olivia's focalization and shares the perception with the reader.
تبلیغات
