دیپلماسی فرهنگی ایران در اوگاندا: مطالعه موردی دولت سید ابراهیم رئیسی
آرشیو
چکیده
در بررسی روابط ایران با کشورهای آفریقایی، غالباً نقطه تمرکز توجهات به روابط سیاسی، نظامی و اقتصادی است. این در حالی است که آنچه به نفوذ ایران در کشورهای آفریقایی کمک کرده، فرهنگ و دیپلماسی فرهنگی است. یکی از کشورهایی که ایران گرمترین روابط فرهنگی را با آن دارد، اوگاندا است. هدف مقاله حاضر، بررسی دیپلماسی فرهنگی ایران در اوگاندا در دوران ریاست جمهوری سید ابراهیم رئیسی است. پرسش اصلی مقاله حاضر این است که دولت سید ابراهیم رئیسی در دیپلماسی فرهنگی خود در اوگاندا چه اهدافی را دنبال کرده است؟ الگوها و شیوه های فرهنگی اتخاذ شده برای دست یابی به این اهداف، چه بوده است؟ فرضیه مقاله این است که «دولت سید ابراهیم رئیسی بدنبال صدور آرمان ها و ارزش های انقلابی، نشر معارف دینی و ترویج تشیع در اوگاندا بوده است.» برای بررسی الگوها و شیوه های دیپلماسی فرهنگی ایران از نظریه پخش هاگراسترند استفاده شده است. روش انجام پژوهش به دو صورت کمّی و کیفی(از نوع اکتشافی-تبیینی) است. یافته های پژوهش نشان داد دولت سید ابراهیم رئیسی دیپلماسی فرهنگی خود را با محوریت دانشجویان، معلمان، دانش آموزان و جامعه مذهبی در اوگاندا و از طریق برنامه های مختلف آموزشی، فرهنگی و مذهبی دنبال کرده است. این برنامه ها بیشتر بر اساس دو مدل پخش جابجایی و سرایتی پیگیری شده و ایران در اجرای مدل سلسله مراتبی با مشکلات جدی در اوگاندا مواجه است.Iran's Cultural Diplomacy in Uganda: A Case Study of Seyed Ibrahim Raisi's Administration
For more than two decades Iran's political-military relations with African countries have attracted the hub of media attention and academic research. This is in the conditions that what have played key roles to spread Iran's influence in the African continent is culture and cultural diplomacy. One of the countries that Iran has the warmest cultural relations with it is Uganda. The purpose of current paper is to examine Iran's cultural diplomacy in Uganda during the presidency of Seyed Ibrahim Raisi. We answer to two questions here: what goals Seyed Ibrahim Raisi's administration has pursued in its cultural diplomacy in Uganda? What were the patterns and cultural methods adopted to achieve these goals? The hypothesis of the article is that "Seyed Ibrahim Raisi's administration seeks to export its revolutionary ideals and values alongside spreading religious knowledge and promote Shiism in Uganda." Hagerstrand's diffusion theory has been used to examine the patterns and methods of Iran's cultural diplomacy. We used quantitative and qualitative (exploratory-explanatory). Our findings showed that Seyed Ibrahim Raisi's administration has pursued its cultural diplomacy with the focus on students, teachers, and the religious community in Uganda and applied various educational, cultural and religious programs for perusing its aims. These programs are often followed based on the two patterns of displacement and contagious diffusion, and Iran is facing serious problems in the implementation of the hierarchical pattern in Uganda.
تبلیغات
