واکاوی بینامتنیت صریح و ضمنی در نمایشنامه«الحسین ثائراً و شهیداً» اثرعبد الرحمن الشرقاوی، بر اساس نظریه بینامتنیت ژرار ژنت (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
ژرار ژنت (1930/2018م) معتقد است، هیچ متنی اصیل نیست، بلکه واگویه ی متون پیشین است .او حضور عنصر یا عناصری از متون پیشین در متن حاضر را تحت عنوان بینامتنیت می داند و آن را به سه دسته صریح، غیر صریح و ضمنی تقسیم می کند. نویسندگان بسیاری با داشتن زمینه های اعتقادی جهت تعالی بخشیدن به نوشتار خود میان مطالب خویش و کتب پیشین با موضوعاتی همچون دینی و تاریخی ارتباط بینامتنی برقرار کرده اند. عبد الرحمن الشرقاوی (1921/1987م) از اهل سنت و جماعت است و نمایشنامه ی «الحسین ثائراً و شهیداً» اثر اوست که در رابطه با واقعه عاشورا است که جزء مهمی از فرهنگ شیعه می باشد. بررسی رابطه بینامتنی و اشراف نویسنده بر متون گذشته جهت بیان صحیح و به دور از اشکال در این اثر امری ضروری به نظر می رسد که این جستار با روش کتابخانه ای و با رویکرد تحلیلی-توصیفی به این مهم پرداخته است. یافته ها نشان می دهد، شرقاوی در راستای ارتقاء نوشتار خود بدون تعصب فرقه ای ، به نقل عاشورا پرداخته و از متون معتبر در جای جای اثر خود بهره جسته است تا بر وثاقت علمی و اعتبار اثر به شیوه ی آکادمیک بیفزاید او در رابطه بینامتنی با متون دینی موفق بوده ولی در بینامتنیت تاریخی چندان موفق عمل ننموده و به نظر می رسد در بیان برخی حوادث بر ذهن خود تکیه داشته است.Analyzing explicit and implicit intertextuality in the play "Al-Hussein, a rebel and a martyr" by Abd al-Rahman al-Sharqawi, based on the theory of intertextuality of Gerard Genet
Gérard Genet (1930/2018) believes that no text is original, but rather the expression of previous texts. He considers the presence of elements or elements from previous texts in the current text as intertextuality and divides it into three categories: explicit, non-explicit and implicit. he does. Many writers have established intertextual relationships between their content and previous books with subjects such as religion and history in order to elevate their writing. Abd al-Rahman al-Sharqawi (1921/1987 AD) is a Sunni and Jamaat, and the play "Al-Hussain Tha'er and Martyr" is his work, which is related to the event of Ashura, which is an important part of Shia culture. Examining the intertextual relationship between the author and the nobility of the past texts seems to be necessary for the correct expression and away from the problems in this work. The findings show that, in order to improve his writing without sectarian bias, Sharghavi quoted Ashura and used authentic texts in places of his work to increase the scientific reliability and credibility of the work in an academic way. He was successful in the intertextual relationship with religious texts. But he has not been very successful in historical intertextuality and it seems that he has relied on his mind in describing some events.
تبلیغات
