زندگی روزمره دوره پهلوی اول با میانجی متونِ نمایشی آن دوره (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
زندگی روزمره یکی از مفاهیم آشنا و درعین حال پیچیده است. بسیاری از اندیشمندان در حوزه های جامعه شناسی خرد و کلان به اهمیت جایگاه زندگی روزمره پی برده و در مطالعات اجتماعی خود به آن توجه کرده اند. هانری لفور متفکر مکتب انتقادی معتقد است که با بررسی زندگی روزمره یک جامعه می توان مناسبات قدرت را در آن جامعه شناسایی کرد. او با نگاهی انتقادی، هر دو جنبه جامعه شناسی کلان و خرد را در زندگی روزمره مورد توجه قرار می دهد. این نوشتار در صدد است تا با مطالعه زندگی روزمره بازنمایی شده در متون نمایشی پهلوی اول؛ مهم ترین مضمون های موجود در آثار نمایشی دوره پهلوی اول را شناسایی و ارتباط آنها با سیاست های دولت را آشکار کند. به همین منظور چهار اثر، جعفرخان از فرنگ آمده، حق با کیست، گلنار و نوروز و عروسی آحسین آقا برای تحلیل انتخاب شده است. این پژوهش از نوع انتقادی و تفسیری بوده و با روش مطالعه کتابخانه ای انجام شده است. این تحقیق نشان می دهد که با برآمدن دولت رضاشاه، ساختار جامعه به دولت ملت تغییر کرد و مدرنیزاسیون تحت عنوان اصلاحات در دستور کار دولت قرار گرفت. نتایج به دست آمده حاکی از این است که تولید محصولات سرگرمی از سوی دولت در نهاد هنر و تئاتر بروز یافت. همچنین تئاتر در دوره پهلوی کارکردی ایدئولوژیک در خدمت اهداف دولت پیدا کرد و خالی از مضامین انتقادی شد. همچنین تقابل سنت و مدرنیته در زندگی روزمره بیشتر در گزاره های مربوط به زنان همچون طلاق و ازدواج نمود یافته است.The Everyday Life of the First Pahlavi Period with the Mediation of Drama
Daily life is one of the familiar yet complex concepts. Many thinkers in the fields of micro and macro sociology have realized the importance of everyday life and paid attention to it in their social studies. Henri Lefebvre, a thinker of the critical school, believes that by examining the daily life of a society, the power relations in that society can be identified. With a critical view, he pays attention to macro and micro sociology in everyday life. This article aims to study the daily life represented in the first Pahlavi dramatic texts to identify the most significant themes in the plays of the first Pahlavi period and to reveal their relationship with government policies. For this purpose, four works, “Jafar Khan from Farang”, “Haq Ba Kist”, “Golnar and Nowruz’, and “A Hossein Agha’s Wedding”, have been selected for analysis. This research is critical and interpretive and was conducted using the library study method. This research indicates that the emergence of Reza Shah’s government transformed society into a nation-state, with modernization prioritized on the government’s reform agenda. The results show that the government produced entertainment products within art and theater. Also, during the Pahlavi period, the theater found an ideological function supporting the government’s objectives and became devoid of critical themes. Also, the contrast between tradition and modernity in everyday life is more evident in statements related to women, such as divorce and marriage.
تبلیغات
