ناخودآگاه تباری و ترجیح همسانی سرپوش های انسانی و آسمانه بناها (گزارش همانندی 50 سرپوش انسان و سرپوش بنا در بین اقوام آسیای شرقی، غربی و میانه) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
ناخودآگاه جمعی کارگزار بسیاری از کنش های هنری است و معمولا در تعیین کلیات آن ها، نقش اصلی را ایفا می کند. اما تجربه نشان می دهد این ناخودآگاه تباری است که در ماندگاری و حتی جزئیات آثار هنری، ازخود کارآیی بیشتری نشان می دهد. هدف این پژوهش نشان دادن تاثیر ناخودآگاه تباری در جاری سازی الگوهای ماندگار معماری با رویکرد روانی_زیستی است. سؤال اصلی عبارتند از: بین الگوهای سرپوش های بومی و الگوهای ماندگار آسمانه بناها در مناطق آسیایی چه مقدار همسانی وجود دارد؟ برای رس یدن به پاس خ این پرسش، از روش تحقیق تفسیری_ تاریخی و روش استدلال، قیاسی_استقرایی استفاده شد. بدین منظور از میان سه منطقه آسیای شرقی، میانه و غربی، و از کشورهایی با اقلیم و مردمانی دارای هویت قومی مشابه، همچنین تاثیرگذار بر فرهنگ و معماری زمانه، 50 آسمانه معماری بعد قرن 10، به روش کتابخانه ای انتخاب گردید سپس با استفاده از نرم افزارهای اتوکد و فتوشاپ، تناسبات شکلی آسمانه بناها با کلاه های رایج و مشابه هر منطقه مورد بررسی قرار گرفت. طبق یافته های تحقیق که بیش از 85 درصد هم پوشانی را بین فرم های کالیبره شده نشان می دهد؛ الگوی آسمانه ها محدود به سازه، کاربری و اقلیم نیست و معماران، ضمن توجه به این موارد، برای پاسخ به نیازهای زیستی و روانی، سرپوش های اصیل و بومی هر تبار را در آسمانه های آن سرزمین به کار بسته اند. زیرا این الگوها با وجود تفاوت در مصالح، هم از منظر اقلیمی و هم از منظر سلایق فرهنگی بیشترین سازگاری را دارند. این تشابهات علاوه بر خطوط پیرامونی گاه در نقوش، بافت و حتی رنگ و جزئیات نیز قابل رویت است. از این رو میتوان گفت: ناخودآگاه تباری در حوزه شکلی، با غربال باورها، هنجارها بر اساس آزموده های موفق، فرم های منتج از آنها را پاس می دارد و این الگوهای متنوع بومی را در معماری تبار خویش به کار می بندد.Semi-Collective Unconscious and Preference for the Sameness of Head covers and domes of Buildings (Report on the Resemblance Between Fifty Patterns of Human Head Covers and Architectural Head Covers among the Tribes of Eastern, Western, and Central)
The collective unconscious is the agent of many artistic actions, and it usually plays the most important role in the shaping of their overall themes. However, experience shows that the semi-collective unconscious is more effective in the lasting of the forms and even the details of artworks. Using a psycho-biological approach, this research aims to show the influence of the semi-collective unconscious on the institutionalization of admired patterns. The main question is: How similar are the head covers worn by native people of Asia to the same enduring patterns of domes in the tribes of Asia? To answer this question, the historical-interpretive research method and analogical-inductive reasoning method were used. To this end, 50 post - from 10th-century domes were selected using the library method from three regions — East, Central, and West Asia — and from countries with similar climates and peoples with similar ethnic identities who influenced the culture and architecture. Auto CAD and Photoshop software were then used to calibrate the proportions of the domes with common and similar hats in each region. According to research findings, which show more than 85% overlap between calibrated forms; the pattern of domes is not restricted to structure, function, and climate. The architects and creators of this art, while taking these factors into account, have utilized authentic and indigenous covering of each region in the domes of that land to fulfill biological and psychological needs. Because these patterns are the most compatible with climate and cultural tastes despite the material differences. In addition to the peripheral lines, these similarities can sometimes be seen in patterns, textures, and even colors and details. Therefore, it can be said: semi-collective unconscious, in the field of form, with the sieve of beliefs, and norms based on successful subjects, honors the resulting forms and uses these diverse local patterns in the architecture of its origin.
تبلیغات
