تبیین مفهوم تداوم تکاملی سیمای فرهنگی با رویکرد تاب آوری اقلیمی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
سیماهای فرهنگی که ثمره تغییرات متنوع و متأثر از تحولات و بحران های ناشی از فرایندهای طبیعی یا انسانی هستند، می توانند مرجعی ارزشمند برای یادگیری، تصمیم گیری و برنامه ریزی در مواجهه با تغییرات در دنیای معاصر باشند. هدف مطالعه، طراحی مدل مفهومی تداوم فرایند تکاملی سیمای فرهنگی در مواجهه با تغییرات اقلیمی با استفاده از روش گراندد تئوری انجام شد. نمونه گیری به صورت هدفمند با 30 نمونه، جمع آوری داده ها از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار MAXQDA انجام گرفت. در پی تبیین مفهوم سیمای فرهنگی و تحلیل سیر تکاملی آن مبتنی بر نظریه ساخت یابی، اکولوژی سیمای سرزمین و تغییر، نتایج مطالعه نشان داد که تداوم تکامل سیماهای فرهنگی در برابر تنش های محیطی از جمله تغییرات اقلیمی، مستلزم کشف و یادآوری تجربه های زیسته در طول لحظات تغییر، یادگیری و بهره گیری از رویکردهای کاهش اثرات، سازگاری با تغییرات و در نهایت رویکرد ارزش آفرین و بازآرا است. کاربست این مدل در تدوین راهبردها در مقیاس های زمانی- مکانی می تواند نه تنها منجر به ارتقاء تاب آوری اقلیمی سیماهای فرهنگی شود، بلکه تداومی در سیر تکامل را رقم می زند.Explaining the concept of evolutionary continuity of the cultural landscape with climate resilience approach
Cultural landscapes that result from diverse changes and are influenced by crises caused by natural or human processes can be valuable references for learning, decision-making, and planning in the face of changes in the contemporary world. The study aimed to design a conceptual model of the continuity of the evolutionary process of the cultural landscape in the face of climate change using the grounded theory method. Purposive sampling was done with 30 samples, data collection was done through semi-structured interviews, and data was analyzed using MAXQDA software. Following the explanation of the concept of the cultural landscape and the analysis of its evolution based on the theory of structuration, landscape ecology, and change, the results of the study showed that the continuous evolution of cultural landscapes against environmental stresses, including climate changes, requires the discovery and recall of lived experiences during the moments of change and transformational learning in the direction of mitigation, adaptation, value-creating, and regeneration measures. The application of this model in formulating strategies in temporal-spatial scales can lead to the improvement of cultural resilience of cultural landscapes and establish continuity in the path of evolution.
تبلیغات
