تحول مفهوم «ایمان» در سیر تاریخی آرای متکلمان امامیه (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
بررسی مفهوم «ایمان» در سیر تاریخی آرای متکلمان امامیه پرده از این حقیقت برمی دارد که تمایل و بینش متکلمان نسبت به دو مقوله «نص» یا «عقل»، در تعریف آنان از «ایمان» سهم بسزایی داشته است. از این روی نوشتار پیش رو کوشیده است سیر تحول مفهوم «ایمان» را در آرای متکلمان امامیه با بهره گیری از منابع و مستندات کتابخانه ای و به شیوه «تحلیلی توصیفی» بررسی کند. یافته ها نشان می دهد متکلمان نص گرا ماهیت «ایمان» را مرکب از اجزا و مؤلفه های گوناگون شناختی، عاطفی و عملکردی معرفی می کنند و این به ارتباط مفهومی و التزامی میان «ایمان» و «عمل» می انجامد. این در حالی است که متکلمان عقل گرای شیعه ماهیت ایمان را تک جزئی و تنها برخوردار از مؤلفه شناختی عاطفی معرفی می کنند که گاه آن را در ارتباطی وجودی و نه مفهومی و التزامی با عمل دانسته و گاه بر نبود چنین ارتباطی اذعان داشته اند.The Evolution of the Concept of "Faith" in the Historical Course of the Opinions of Imami Theologians
Examining the concept of "faith" in the historical course of the opinions of Imamiyya (twelver Shi’ism) theologians reveals the fact that their desire and insight towards the two categories of "text" or "reason" had a significant contribution in their definition of "faith". Therefore, this article tries to study the evolution of the concept of "faith" in the opinions of Imamiyya theologians, using library sources and documents and an "analytical-descriptive" method. According to the results, textual theologians introduce the nature of "faith" as a combination of various cognitive, emotional and functional components, and this leads to a conceptual and connotational relationship between "faith" and "action". This is despite the fact that Shia rationalist theologians introduce the nature of faith as a single component which only has a cognitive-emotional component, which sometimes has an existential relationship - not a conceptual or connotational one - with action, and sometimes they acknowledge the absence of such a relationship.
تبلیغات
