نقد رویکرد العثیمین به توحید بر پایه آرای توحیدی علامه طباطبایی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
علامه طباطبایی بر پایه برهان صدیقین در تقریر خاص خود، باور به وجود خداوند را تنها بر باور به نفی سفسطه استوار کرده و با چنین رویکردی، خداباوری را به ایده ای با بیشترین مخاطب جهانی تبدیل کرده است، اما وهابیت معاصر هم چون اسلاف خویش با چشم پوشی از تأمل عقلی درباره وجود خداوند به بهانه اینکه هیچ انسانی وجود خداوند را منکر نیست، و با تقسیم بندی های استحسانی و نیز تفسیرها و تطبیق های ناروا نسبت به توحید در عبادت، فقط در آتش تکفیر نسبت به دیگر مسلمانان دمیده است. این پژوهش با مقایسه رویکرد علامه طباطبایی به مسئله وجود خداوند، توحید ذاتی و توحید صفاتی با رویکرد محمد بن صالح العثیمین در تفسیر کتاب «التوحید» محمد بن عبدالوهاب به آن مسائل، با روش استنادی، تحلیلی به پیامدهای رویکرد العثیمین پرداخته و نشان داده است که ناتوانی وهابی ها از بررسی عقلی و فرافرقه ای مسئله وجود خداوند، احتراز آن ها از تحلیل عقلی توحید ذاتی، و گریز از پاسخگویی به پرسش بنیادین توحید صفاتی به ناکارآمدی ایده توحید در قرائت آنها انجامیده است؛ در مقابل، تأکید آن ها بر مصادیق توحید الوهیت نتیجه ای غیر از اخراج قاطبه مسلمانان از دایره اهل توحید نداشته است.A Critique of al-ʿUthaymīn’s Approach to Monotheism Based on the Monotheistic Views of ʿAllāma Ṭabāṭabāʾī
ʿAllāma Ṭabāṭabāʾī (Arabic: عَلامَّه طَباطَبائی), based on the ontological argument (romanized: Burhān-i Ṣiddiqīn) in his special statement, has based the belief in the existence of God only on the belief in the negation of sophistry, and he has turned theism into an idea with the largest global audience with such an approach, but contemporary Wahhabism, like its predecessors, by ignoring rational reflection on the existence of God under the pretext that no human being denies the existence of God, and with juristic preference divisions as well as well as improper interpretations and comparisons of monotheism in worship, have only fanned the fire of excommunicating (Arabic: تَکْفِیر, romanized: takfīr) in relation to other Muslims. This research has compared ʿAllāma Ṭabāṭabāʾī’s approach to the issue of the existence of God, intrinsic monotheism, and attribute monotheism with the approach of Muḥammad ibn Ṣāliḥ al-ʿUthaymīn (Arabic: مُحَمَّد بن صالِح الْعُثَیْمین) in the interpretation of Muḥammad ibn ʿAbd al-Wahhāb’s at-Tawḥīd book (Arabic: کِتاب الْتَّوْحید; romanized: Kitāb at-Tawḥīd, lit.: The Book of Oneness) to those issues, and then has addressed the consequences of al-ʿUthaymīn’s approach with the citation-analytical method and has shown that the inability of the Wahhabism to rationally and beyond sectarianism of the issue of the existence of God, their avoidance of the rational analysis of intrinsic monotheism, and their escape from answering the fundamental question about the monotheism of attributes has led to the inefficiency of the idea of monotheism in their reading, while their emphasis on the instances of monotheism has had no result other than the expulsion of all Muslims from the circle of the people of monotheism of divinity.
تبلیغات
