تحلیل دینی فلسفی «نفخ روح» در انسان از دیدگاه استاد جوادی آملی و علامه جعفری (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
یکی از مسائلی که شناخت آن در حوزه انسان شناسی و معاد تأثیر اساسی دارد، نفس (روح) می باشد که با تعابیر گوناگون، در چند آیه از قرآن کریم، بیان شده است. یکی از این تعابیر، در آیه «نَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی» آمده است. درباره مفاد و نکات عمیق فلسفی دینی مندرج در این آیه شریفه، اندیشمندان مسلمان تاکنون تحلیل ها و تفسیرهای متعددی ارائه کرده اند. مقاله حاضر در صدد بررسی دیدگاه علامه جوادی آملی و علامه جعفری پیرامون آیه شریفه «نَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی» می باشد. بدین منظور با روش توصیفی - تحلیلی، به تحلیل ماهیت نفخ روح، مرجع ضمیر «فیه»، چرایی اضافه روح به خداوند در عبارت «روحی» و نسبت میان حیات با روح قرآنی پرداخته و دیدگاه دو اندیشمند مورد نظر در این موارد بررسی و مقایسه شده است. تحقیق پیش رو، در نهایت نشان می دهد این دو دیدگاه به لحاظ محتوایی، درباره مرجع ضمیر «فیه» و حقیقت نفخ و حیات قرابت داشته اما در خصوص مبدأ خلقت (نظریه تکامل) و چرایی تحلیل اضافه روح به خداوند (روحی) متفاوت هستند.The religious-philosophical analysis of " breathing of the spirit " in humans from the point of view of Javadi Amuli and Jafari
One of the issues whose understanding has a fundamental effect on the fields of anthropology and resurrection is the soul (spirit), which is stated in various terms in several verses of the Quran. One of these expressions is mentioned in the verse “نَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی”. Muslim Thinkers have provided various analyses and interpretations regarding the profound philosophical and religious points contained in this verse. This article aims to examine the views of Javadi Amuli and Ja'fari concerning the verse " نَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی" . To this end, using a descriptive-analytical method, we analyze the nature of the breathing of the spirit, the reference of the pronoun "فیه", the reason for attributing the spirit to God in the phrase "روحی" and the relationship between life and the Quranic spirit, comparing the viewpoints of the two scholars in these matters. Ultimately, this research shows that while these two viewpoints are similar in content regarding the reference of the pronoun "فیه" and the essence of breathing and life, they differ concerning the origin of creation and the rationale behind attributing the spirit to God ( روحی).
تبلیغات
