آرشیو

آرشیو شماره ها:
۲۷

چکیده

زمینه و هدف: اصل نسبی بودن قراردادها از موضوعات مهم و مبتال به حقوق قراردادهاست. استثنائات این اصل از مسائل مهمی است که همواره محل بحث و نظربوده است. هدف مقاله حاضر بررسی استثنائات اصل نسبی بودن قراردادها در فقه وحقوق ایران و حقوق کانادا است.مواد و روش ها: مقاله حاضر نظری و از روش توصیفی تحلیلی استفاده شده است. مواد و داده ها نیز کیفی است و از فیش برداری در گردآوری مطالب و داده ها استفاده شده است.ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانت داری رعایت شده است.یافته ها: برخلاف حقوق ایران که جانشین های قهری و اختیاری دو طرف قرارداد را تحت عنوان قائم مقام بررسی نموده در حقوق کانادا چنین تقسیمی به چشم نمی خورد. در حقوق کانادا مبحث قائم مقامی را زیر عنوان هایی مانند واگذاری به موجب عمل طرفین و واگذاری به موجب اعمال قانون یا واگذاری اختیاری و قهری و امثال آن مطرح نموده اند که عبارت واگذاری به موجب اعمال قانون یا واگذاری قهری کم وبیش یادآور همان قائم مقامی عام در حقوق ایران است. در این زمینه می توان به فوت و ورشکستگی در حقوق کانادا اشاره نمود.نتیجه: چنانچه کسی که به نمایندگی از جانب دیگری وارد معامله می شود اگر هنگام بستن عقد سمت نمایندگی خود را اعلام نکند اصل بر این است که وی اصیل بوده و رابطه نسبیت بین شخص او و طرف قرارداد ایجاد می شود؛ ولی نماینده می تواند با اثبات نمایندگی خود از حیطه شمول نسبیت قراردادی خارج شده و اصیل می تواند با اثبات آن در قرارداد وارد شده و از آثار آن بهره مند گردد.

Exceptions to the principle of relativity of contracts in Iranian jurisprudence and law and Canadian law

Background and Aims: The principle of relativity of contracts is one of the important issues affecting contract law. Exceptions to this principle are important issues that have always been the subject of debate and opinion. The purpose of this article is to examine exceptions to the principle of relativity of contracts in Iranian jurisprudence and law and Canadian law. Materials and Methods: The method of this article is descriptive and analytical. Materials and data are also qualitative and data collection was used in collecting materials and data.Ethical Considerations: In this article, the originality of the text, honesty and trustworthiness are observed.Findings: In both Iranian jurisprudence and Canadian law, exceptions to the principle of relativity of contracts are accepted.In Canadian law as customary law in some lawsuits, the court has ruled on the validity of the obligation in favor of the third party as an exception to the principle of relativity of contracts,and it seems that it can be extended and generalized to other issues with a similar situation. In Iranian law, however, legal provisions have been developed based on which, the obligation for the benefit of a third party, the benevolent intervention, and collective agreements on labor rights are among the exceptions to the principle of relativity of contracts.Conclusion: The reason that in some cases others are not immune from the effects of contracts is because exceptions to the principle of relativity of contracts have been accepted in Iranian jurisprudence and law and Canadian law.

تبلیغات