سیاست گذاری عمومی در وضعیت تزاحم حقوق درمانی بیماران، با تکیه بر مبانی اخلاق و حقوق بشر (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در وضعیت های ناشی از شیوع بیماری های واگیردار، جنگ و زلزله معمولاً کادر درمانی با وضعیتی مواجه خواهند بود که منابع و امکانات درمانی پاسخ گوی همه بیماران نیست. رده بندی بیماران و تشخیص اولویت برای تخصیص خدمات درمانی مهم ترین تنگنای اخلاقی و حقوقی است که در چنین موقعیتی ظهور کرده و سیاست گذاران، پزشکان و بیماران را درگیر می کند. مسئله مورد نظر این مقاله بررسی این سؤال است که نظام مندسازی اولویت دهی به بیماران باید مبتنی بر چه معیارهایی باشد؟ آیا در توزیع منابع سلامت باید صرفاً به معیارهای بالینی که عمدتاً پیامدگرایانه هستند توجه شود یا این که معیارهای برابرخواهانه بیمار دارای اولویت را تعیین می کنند؟ نسبت، تقدم یا تأخر رعایت حق های بشری بیماران با معیارهای اتخاذی چگونه است؟ پاسخ به مسائل فوق در این نوشتار با اتخاذ روش تحلیلی-توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ای صورت گرفته است. یافته ها نشان از آن دارد که پاسخ به مسائل فوق باید با در نظر داشتن رعایت حداکثری حقوق بشری بیماران و با اتخاذ رویکرد مرکب بالینی و غیربالینی و وزن دهی به مؤلفه های گذشته نگرِ برابرخواهانه و مؤلفه های آینده نگر مبتنی بر پیامد باشد.Public Policy-making in the Situation of Conflicting Patients' Medical Rights, Relying on the Principles of Ethics and Human Rights
In the face of crises such as the rapid spread of contagious diseases, the ravages of war, and the devastation of earthquakes, medical professionals often find themselves in a dire predicament. Resources and treatment facilities at their disposal are simply insufficient to cater to the needs of all patients. The ethical and legal quandary that arises in such situations, of categorizing patients and determining the order of medical service, is a pressing issue that involves policy makers, doctors, and patients alike.This article delves into a thought-provoking question: What should be the guiding principles in patient prioritization? Should the distribution of health resources be solely based on clinical criteria, which are primarily consequentialist, or should egalitarian criteria determine the order of patient care? And how do we balance the need to protect patients' human rights with the adopted criteria?The answers to the aforementioned questions have been obtained by adopting the analytical-descriptive method and using library resources. The results show that the answers to the above issues should be based on the maximum respect for the patients’ human rights, on a clinical and non-clinical composite approach, and by giving weight to the egalitarian-based retrospective and consequences-based prospective components.
تبلیغات
