«سرگشتگی جوانان» و آموزه «فن زیستن در خویش» دکتر علی شریعتی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
چکیده
در منظومه فکری دکتر علی شریعتی، جوانان از جایگاه ممتازی برخوردارند و این امر گویای توجه وی نسبت به این سرمایه ارزشمند انسانی است. او در روزگاری می زیست که نیمی از مردم جامعه اش خوابیده و افسون شده بودند و نیمه دیگر هم که بیدار بودند، در حال فرار! شریعتی جوانان عصرش را گرفتار بحران هایی از جمله «سرگشتگی» می دید. از این رو، به عنوان روشنفکری مسئول به آسیب شناسی، تشخیص، تجویز و در نهایت ارائه راه حلی برای درمان این بحران پرداخت.این مقاله در پی آن است که با استفاده از مدل چهار مرحله ای اسپریگنز اولا، مشاهدات شریعتی از این بحران را نشان دهد؛ ثانیا، عوارض این بحران را از نظرگاه او شناسایی کند؛ ثالثا، روشن سازد که وی بر چه اساسی به نظریه پردازی و بازسازی ذهنی این جامعه بحران زده پرداخته و مدل آرمانی مورد نظر خویش را چگونه تصویر سازی کرده و در نهایت چه راه حل هایی را برای غلبه بر این بحران پیشنهاد کرده است.مدعای این مقاله این است که «آموزه فن زیستن در خویش» شریعتی- به رغم انتقادات و ایرادات مطرح شده- هنوز از ظرفیت رویارویی با بحران های دوران جوانی فرزندان مام وطن در عصر حاضر را برخوردار می باشد.Youth Confusion and Ali Shariati’s “Taught of Living Within”
In Ali Shariati’s system of thoughts, youth is of a specific position which reveals to us his attention to this precious human treasure. He used to live in a time when his society was divided in two; half were asleep and charmed while the awakes were running away! Shariati believed the youth of his time were struggling with crises such as “confusion”. So, as a responsible intellectual, he pathologized, diagnosed and finally advised a prescription. He gives us a solution to resolve this crisis. This Article with the use of Spragens four stages theory is trying to firstly show Shariati’s observation on this crisis; secondly discover the results of such a crisis according to his view; Thirdly, illuminate on what basis he has theorized and recreated the mind of this infected society and how he pictured his utopia; and finally what are his solutions for this problem. In this article it is claimed that Shariati’s “taught of living within”, beside all the criticisms and objections brought up, still has the capacity to face the crises the children of motherland are struggling with in the current time.