بررسی تطبیقی روان شناسی رنگ در شعر معاصر زنان ایران و افغانستان بر اساس نظریه ماکس لوشر؛ مطالعه موردی: اشعار فروغ فرخزاد و خالده فروغ (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
رنگ، که از معیارهای سنجش شخصیت در روان شناسی جدید است، تأثیری خاص بر روان و جسم بیننده برجای می گذارد و نمایانگر اوضاع و احوال روحی اوست. در رویکرد روان شناسی رنگ ماکس لوشر، ترجیح در انتخاب رنگ ها به شناخت روان انسان ها کمک می کند. در این پژوهش، شعر فروغ فرخزاد و خالده فروغ، از شاعران معاصر جریان رمانتیک ایران و افغانستان، براساس نظریه مذکور واکاوی شده است. کیفیت و میزان کاربرد رنگ ها در اشعار این دو شاعر نشان می دهد در شعر فروغ فرخزاد رنگ سیاه در انتخاب اول قرار دارد و بیانگر کشمکش های درونی، ناخشنودی و انزجار او از محیط و بیان افسردگی و انزوای اوست. اما کاربرد پربسامد رنگ سبز در کنار سیاه حکایت از امیدواری او برای تغییر سرنوشت و تحول جامعه دارد. انتخاب نخست خالده فروغ اما رنگ سبز نماد ایمان، آزادی و آرامش- است و سیاه در کنار آن بیانگر استبداد، خفقان و نابسامانی های اجتماعی است. بررسی دفترهای اشعار این دو شاعر حاکی از آن است که اندک اندک طیف های آرام و امیدبخش جای رنگ های تیره را می گیرند و این بیانگر تمایل و امید آن ها به زندگی بهتر و علاقه به ایجاد تغییر برای به تصویرکشیدن احساساتشان است.A Comparative Study of the Psychology of Color in the Contemporary Poetry of Iranian and Afghanistanian Women Based on Max Luscher's Theory; A Case Study of the Poems of Forough Farrokhzad and Khaleda Forough
In contemporary psychology, color is regarded as one of the personality measurement criteria. This is due to the fact that each color has a special effect on the viewer’s mind and body, representing their mental state. Poetry of the poet's entire mental and spiritual makeup, as it is derived from her emotions and sentiments. Max Luscher’s color psychology is a method that utilizes the selection of colors to gain insight into the human psyche. This investigation has examined the poetry of Forough Farrokhzad and Khaleda Forough, two contemporary poets associated with the Romantic Movement in Iran and Afghanistan, in accordance with the aforementioned theory. The quality and extent of the use of colors in their poems demonstrate that Forough Farrokhzad’s poetry prioritizes black, which reflects her inner conflicts, dissatisfaction, and disgust with the environment, as well as her depression and isolation. However, her frequent use of green in conjunction with black suggests her aspiration to alter the course of history and revolutionize society. Khaleda Forough's initial selection is green, which is a symbol of faith, freedom, and serenity. The color black, which is situated adjacent to green, is associated with tyranny, suffocation, and social unrest. The examination of the poetry notebooks of these two poets reveals that the use of calm and optimistic colors progressively replaces the use of dark colors. This demonstrates their aspiration and optimism for a more fulfilling existence, as well as their interest in implementing appropriate modifications to the image that evokes their emotions.
تبلیغات
