مبانی سلوک اخلاقی ابوذر برپایه روایات او (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
از میان صحابه پیامبر (ص) ابوذَرِ غِفاری از آن ها ست که جریان های فکری مختلفِ جهانِ اسلام در سده های متمادی به روایات و گفتارهای اخلاقی او توجه نشان داده اند. می توان در آثار منسوب به وی احکامِ مختلفی درباره سلوکِ اخلاقی فردی و اجتماعی بازدید. مطالعه کنونی با هدفِ بازشناسی آن بخش از اندیشه های اخلاقی بازتابیده در روایاتِ منسوب به او صورت می گیرد که به سلوکِ فردی و ذهنیِ او مربوط است؛ اَبعاد و جوانبی از سلوک اخلاقی که حتی اگر ارتباطاتِ اجتماعی فرد نیز منقطع شود استمرار می توانند یافت. می خواهیم دریابیم برپایه روایاتِ منسوب به ابوذر و با فرضِ اَصالتِ آن ها ابوذر چه سلوکِ فکری ای را ترویج می کند. به این منظور با استقصاء روایاتِ بازمانده از ابوذر و بازخوانی نگرش های هستی شناسانه و انسان شناسانه بازتابیده در آن ها به بازشناسی تصویری خواهیم پرداخت که این روایت ها از خیرِ اعلیٰ برای انسان و راه دست یابی به آن بازمی نُمایانند. آن گاه شیوه ای را که در این روایت ها برای سلوکِ فردی بر اساس مبانی یادشده تجویز می شود بازخواهیم شناخت. چنین مطالعه ای ما را می تواند با تصویری که از ابوذرِ نُمادین در حافظه تاریخی مسلمانان شکل گرفته است آشنا کند. نسبت شخصیت ابوذرِ تاریخی با این تصویر، خاستگاهِ اندیشه های ابوذر تاریخی و نسبت اندیشه های وی با دیگر صحابه را باید موضوع مطالعاتِ دیگر دانست. فرضیه مطالعه کنونی آن است که ابوذرِ نُمادین سلوکِ فکری زاهدانه ای برپایه مراقبه، ایمان، حزن و حکمت جویی را ترویج می کند.Abū Dharr Al-Ghifārī's Intellectual Conduct and Its Foundations: An Analysis Based on Islamic Traditions
Abū Dharr Al-Ghifārī, a companion of Prophet Muhammad, has been a focal point for various intellectual movements within the Islamic world across many centuries. His traditions and moral sayings have been extensively explored, particularly in the context of personal and social ethics. This study aims to delve into the moral thought reflected in the narrations attributed to Abū Dharr, with a focus on his personal and intellectual conduct—specifically, the dimensions of moral behavior that persist even when social ties are severed. Assuming the authenticity of these narrations, this study seeks to discern the nature of intellectual conduct that Abū Dharr espoused. Through an analysis of the extant narratives and a reevaluation of the ontological and anthropological perspectives they present, we aim to elucidate the portrayal of the ultimate good for humanity and the means to attain it. The study further endeavors to deduce the guidelines for individual conduct as prescribed in these narrations. Our findings offer insights into the symbolic representation of Abū Dharr in the collective memory of Muslims. The correlation between the historical figure of Abū Dharr and this symbolic image, as well as the origins of his musings and their relation to the thoughts of his fellow Companions, are topics reserved for subsequent research.
تبلیغات
