سابقه و هدف: ازدواج موفق موجب ارضای بسیاری از نیازهای روانی و جسمانی افراد می شود و در صورت شکست، زن و شوهر به ویژه فرزندان آنان با ضربه روانی شدید مواجه می شوند. هدف از این پژوهش بررسی ارائه الگوی ساختاری بررسی نقش میانجی گر تاب آوری در رابطه راهبردهای مقابله ای مذهبی با رضایتمندی زناشویی بود. روش کار: این پژوهش توصیفی - همبستگی و از نوع تحلیل مسیر است. جامعه آماری شامل تمامی زنان متأهل با دامنه سنی 30 تا 50 شهر مشهد در سال 1400-1399 بود که با روش نمونه گیری دردسترس (به شیوه برخط) تعداد 400 نفر نمونه پژوهش در نظر گرفته شدند و به پرسش نامه های رضایت زناشویی انریچ، تاب آوری کانر و دیویدسون و راهبردهای مقابله مذهبی پارگامنت و همکاران پاسخ دادند. تحلیل داده های پژوهش با استفاده از روش های آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار)، ضریب همبستگی پیرسون و الگو یابی معادلات ساختاری انجام شد. در این پژوهش همه موارد اخلاقی رعایت شده است و مؤلفان تضاد منافعی گزارش نکرده اند. یافته ها: بر اساس نتایج این پژوهش، الگوی پیشنهادی روابط علّی بین متغیّرهای مذکور، برازش قابل قبولی داشت. به طور کلی، در الگوی پیشنهادی پژوهش، نتایج نشان داد که راهبردهای مقابله مذهبی هم به صورت مستقیم هم به صورت غیرمستقیم از طریق تاب آوری بر رضایتمندی زناشویی زنان متأهل تأثیر داشت (05/0>P). ضرایب مستقیم و استاندارد تاب آوری بر رضایتمندی زناشویی زنان متأهل نیز معنادار بود. نتیجه گیری: الگوی ساختاری اصلاح شده پژوهش برازش مطلوب و قابل قبول با داده های پژوهشی داشت و این گام مهمی در جهت شناخت عوامل مؤثر بر رضایتمندی زناشویی در زنان متأهل است.
