نقد مقاله «عیارسنجی رویکرد سکوت گرا در برابر انگاره اتحاد عاقل و معقول» (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در مقاله ای مهم ترین ادله اثبات و ابطال انگاره اتحاد عاقل و معقول را بررسی کردم، نشان دادم هیچ یک از آنها تامّ نیست و در انتها چنین نتیجه گرفتم که در مورد این نظریه باید سکوت کرد. این رویکرد سکوت گرا موردنقد پژوهشِ دیگری قرارگرفته است که تگارنده آن تلاش کرده است برهان تضایف را از اشکال های مقاله ام نجات دهد. در این مقاله با عیارسنجی تلاش های پژوهش مذکور، نشان دادم که:1-این تلاش ها درواقع دست کشیدن از برهان تضایف و اقامه برهآنهای دیگری است که خود صدرا به آنها اشاره هم نکرده است؛ 2-این برهانها در اثبات اتحاد ماده و صورتی که مورد ادعای نظریه اتحاد عاقل و معقول است، ناتوان است؛ 3-هیچ یک از اشکال های پژوهش مذکور به مقاله اول، وارد نیست. برای پاسخ به اشکال ها، در این پژوهش نشان می دهم تجرد شرط معلوم بودن نیست و این مطلب با تجرد صور ادراکی منافاتی ندارد، زیرا بحث در بابِ علم حضوری است، نه علم حصولی. همچنین روشن می کنم شرط بالفعل و بالذات معقول بودن، «جوهر مجرد بودن» است؛ زیرا اوّلاً خودِ صدرا علم حضوریِ «عرض» به خودش را ردّ کرده است؛ ثانیاً پذیرشِ چنین دیدگاهی، مسئله را از حوزه بحثِ آن خارج می کند، زیرا حوزه بحث در مسئله «اتحاد عاقل و معقول»، علم حصولی به غیر است، نه علم حضوری عرض به خود.A Critical Analysis of the Article: ‘A Study of the Silence Approach Against the Theory of Union of the Intelligent and Intelligible’
In a previous scholarly contribution (A1), a critical examination was conducted wherein the foremost arguments substantiating and challenging the theory of the "amalgamation of the intelligent and the intelligible" were scrutinized. Through a meticulous critique, I advanced the proposition that a stance of reticence should be adopted concerning this theory. The approach characterized by reticence has encountered critique in another scholarly investigation (A2), wherein the author endeavored to salvage the "mutual correlation" argument from the perceived challenges presented in my article. In the present article, upon scrutinizing A2, I have demonstrated: 1-A2 effectively abandons the "mutual correlation" argument and advances alternative contentions not articulated by Sadra himself; 2-these contentions prove inadequate in substantiating the postulated unity of matter and form integral to the theory of the "amalgamation of the intelligent and the intelligible"; 3-none of the objections posited by A2 find incorporation within A1. It has been clarified that being non-material is not a condition of being intellectualized, and this matter does not contradict being non-material of perceptual forms. It is also known that the condition of being actually intellectualized is being non-material substance.
تبلیغات
