به دلیل اهمیت ایمنی پرواز، شناخت عوامل موثر بر بروز سوانح و رویدادهای هوایی از اهداف مهم صنعت هوانوردی محسوب می شود. در بررسی دلایل وقوع سوانح و رویدادهای هوایی بر نقش عوامل انسانی بسیار تاکید شده است. با وجود این تاکیدها تعداد سوانح در این صنعت کاهش چشم گیری نداشته است. این مهم احتمال وجود عوامل دیگری را در بروز سوانح هوایی مطرح نموده است. از جمله ی این عوامل می توان به وجود استرس و فشارهای روحی و روانی متخصصین مختلف صنعت هوانوردی از جمله مراقبت پرواز اشاره کرد، که با شناسایی میزان استرس می توان راهکارهایی را در خصوص مدیریت به هنگام آن اتخاذ نمود. جامعه آماری پژوهش کارکنان مراقبت پرواز نهاجا [1] شاغل در سطح استان تهران به تعداد 60 نفر می باشند که به روش نمونه گیری تصادفی ساده و با استفاده از جدول مورگان 52 نفر انتخاب شدند. روش گردآوری داده ها، پرسشنامه استرس شغلی فیلیپ. ال. رایس (1992) است که اطلاعاتی در مورد استرس شغلی به ما می دهد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- مقطعی است. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS ویراست 19 استفاده شده است. نتایج تحقیق حاکی از این است که 4/13 درصد از کارکنان دارای استرس شغلی پایین، 7/16 درصد از کارکنان دارای استرس شغلی طبیعی و 9/69 درصد با استرس شغلی بالایی مواجه هستند. بر این اساس ضرورت اجرای برنامه ای جامع در خصوص مدیریت استرس کارکنان، به همراه با رسیدگی به وضعیت ارتقا و امنیت شغلی و برقراری امکان ارتباط موثر کارکنان با مسئولین و فراهم کردن امکانات مشارکت آن ها در تصمیم گیری ها، بایستی در اولویت اول با هدف بهبود وضعیت شغلی کارکنان قرار گیرد.
