جایگاه اعیان ثابته در هستی شناسی ابن عربی با تکیه بر آراء قیصری (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
اعیان ثابته از مهمترین اصطلاحات عرفانی ابن عربی است. هرچند که مفاهیم دیگری قریب به این اصلاح در سنت فکری اسلامی وجود داشته است لیکن ابن عربی خود مبدع این اصطلاح است. شارحان و صوفیان متاثر و به تبعیت از وی آن را بکار بسته اند و از آن در مسائل متعدد در تبیین هستی شناسی عرفانی، بهره برده اند. داود قیصری را میتوان مهمترین شارح محی الدین خواند که با دقت فکری کم نظیری به شرح و تبیین آراء وی پرداخته است. بنابراین این مقاله با تکیه به شرح قیصری استوار گشته است. در اندیشه ابن عربی اعیان ثابته از لوازم اسماء و صفات الهی و علم ثبوتی حق تعالی است. نقش واسطه ای اعیان ثابته در پدیداری عالم کارکردی ویژه به آن می بخشد که بدون پرداختن به آن، فهم عرفان نظری ممکن نیست. لذا از جایگاه مهم هستی شناختی در نظام عرفانی برخوردار است. این مقاله جایگاه هستی شناختی اعیان ثابته در نظام وحدت وجودی که اساس آن بر تجلی الهی استوار است را تبیین می کند و به لوازم وجودشناختی نظریه اعیان ثابته می پردازد.Status of Immutable Entities in Ibn Arabi's Ontology in the Light of Gheysari's Thoughts
The term "Immutable entities" is considered to be as one of the most important terms in Ibn Arabi's terminology. There are some other concepts in the Islamic tradition which are similar to this term. However, Ibn Arabi compiled the term for the very first time by himself. Ibn Arabi's commentators and Sufis in following of him used this term and then shared it in case of ontological explanation. Gheysari is the most important commentator of Ibn Arabi who has explained his thoughts delicately. Therefore this article was formed in the light of Gheysari's thoughts. In ibn Arabi's perspective, immutable entities are presuppositions of Divine's Names and Attributes and immutable knowledge of God. Contemplation mysticism is not to be understood without understanding the mediatory role of immutable entities in universe epiphany, given its specific purpose, so it is a very significant concept in the mystical ontology. This paper explains this state in the Ibn Arabi's ontology in the unity of being which is based on the disclosure of God and illustrates its manifestation.