ویژگی های سبکی شعر عارفانه شمس مغربی (عارف قرن هشتم) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
شمس مغربی شاعر قرن هشتم و اوایل قرن نهم، شاعری است صوفی مسلک با کشش و تمایل به ساحت عرفان اسلامی. سبک او در ژرف ساخت متاثر از سنائی غزنوی و عطار است. او تحت تاثیر مکاتبی چون پانته ایسم، بودائیسم، مسیحیت و وحدت وجود قرار گرفته و از شخصیت هایی مانند ابن عربی بهره برده است. همین تاثیرها یکی از عمده ترین ویژگی های سبکی او را رقم می زند. غزل های عارفانه شمس مغربی از نظر نقد ساختاری یک دست و یک پارچه است. میان بیت های غزل، مفهومی فراگیر وجود دارد به گونه ای که ارتباط و همبستگی های معنادار در غزل های عارفانه او مشهود است. زبان مغربی در پاره ای از قافیه ها متکلف و در سطح غزل آمیختگی فراوان با واژه های عربی و گاه ترکیب های نامأنوس دارد. از نظر فکری مغربی متمایل به عرفان ابن عربی و از نظر هنر شاعری می توان او را میان سنائی و عطار دانست. ویژگی های دیگر سبکی او کاربرد واژه هائی است که مبین ذوق صوفیگری و عارفانه شاعر است مانند: تجلی، آینه، خورشید، فنا و... از دیگر ویژگی های سبکی او، عبور از تصوف زاهدانه به سوی عرفان عاشقانه است.Stylistic Characteristics of Shams-e-Maghrebi's Divan (Eighth Century Poet)
Shams-e-Maghrebi, the eighth and the early ninth century poet, is a real Sufi with a tendency towards Islamic Mysticism. He is inspired by Ibn Arabi and some other schools such as Pantheism, Buddhism and Christianity which make up his style. In ode (Qazals) he appears as a mystical character. In terms of structure and meaning his odes are of an absolute form and of a logical unity.
The words and idioms which are utilized in the poems are sometimes difficult to understand. The use of Arabic words is considered to be of a high number. The Meditation of the poet seems to be something between Sanaee and Attar.
Throughout his Divan, he has denoted many Sufi idioms as: mirror, morality, appearance, union with God and so on. The idioms show his willing towards Sufi approach, although he is an Aref as well.
تبلیغات
