تاثیر امر و نهی قرآنی در گفتمان زاهدانه های عصر عباسی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
نویسندگان این جستار، بر این باورند که اسلوب "امر و نهی" و سخن گفتن از بالا که مهم ترین سبک رایج در سروده های زهد به شمار می آید، تا اندازه زیادی متاثر از خود محیط عرب زبان و متون دینی آن به ویژه کتاب آسمانی قرآن بوده که پیش از ظهور در شعر زهد، در گفتار واعظان و خطیبان سده نخستین اسلامی، نمود یافته است. این تاثیر را هم در رو ساخت سروده های زهدی می بینیم و هم در ژرف ساخت آن. به نظر می رسد نوع گفتمان حاکم در جامعه عباسی که مورد مطالعه ما در این جستار است، بیش ترین تاثیر را در شکل گیری چنین شیوه گفتمانی (امر و نهی از بالا و کوچک پنداشتن مخاطب) در متون زهدی آن عصر داشته است. به دیگر سخن سبک گفتمان چنین متونی، شخصیت، نگرش و ذهنیت و خرد مردمان آن عصر را آینگی می کند. خود شیفتگی و خود کامگی گوینده و هیچ انگاری مخاطب، چکیده "امر و نهی" های موجود در متون زهدی است.The influence of the Koran’s Commands and Prohibitions in ascetic discourses of the Abbasid Era
Abstract
The authors of this article believe that the style of "Commands and Prohibitions" is largely influenced by Arabic environment, and religious texts, especially the holy book the Qur'an. This effect is observed on the surface and in the infrastructure of the ascetic songs.
It seems that the kind of discourse in the Abbasids society that is studied in this paper has the most influence in forming such a discursive practice in the literature of the age of that era. In other words, the discourse style of these texts shows personality, attitude, mentality and the wisdom of the people of that age. The speaker’s self-fascination and egoism and inattention towards the audience, are the abstract of the commands and prohibitions in the ascetic texts.
تبلیغات
