رویکردی تمدنی به ظرفیتهای فکری و تاریخی انقلاب اسلامی ایران؛ با تأکید بر اندیشه رهبران انقلاب
آرشیو
چکیده
انقلاب اسلامی از برجسته ترین انقلابهای قرن بیستم میلادی می باشد. این برجستگی به دلایل ظاهری همانند گستردگی سرزمینی و یا تعداد کشته ها و ... نبوده؛ بلکه به عظمت در مبانی نظری(هستی شناختی، معرفت شناختی و انسان شناختی) و اهداف و آرمان های انقلاب باز می گردد. بر اساس چنین نگرشی، غایت این حرکت عظیم و الهی، نه صرفاً سقوط حکومتی دست نشانده و یا جابه جایی قدرت سیاسی، بلکه بنیانگذاری عالمی جدید و طرحی نو برای آینده ی بشریت می باشد. از این عالَم جدید می توان تعبیر به تمدن نوین اسلامی کرد. اکنون که از التهابات اولیه انقلاب گذشته و به مرحله ی بلوغ آن رسیده، ضرورت دارد با امعان نظر به این پتانسیل و ظرفیت، نگرشی عمیقتر به این پدیده ی اجتماعی افکند. چرا که شناخت صحیح انقلاب لازمه و مقدمه ی شکل گیری تمدن است. به عبارتی دیگر، مرحله ی تمدن نه به معنای اتمام مرحله ی انقلاب بلکه تکامل و اوج رشد و ثمردهی آن است. مسلماً تکامل نهایی در بستر اولیه ی آن، یعنی انقلاب، شکل می گیرد و در واقع، شکل گیری تمدن، آخرین مرحله ی تکامل و شکوفایی انقلاب است. این مقاله با چنین رویکری و با روش «توصیفی علّی» و بهره گیری از اندیشه ی رهبران انقلاب(حضرت امام خمینی(ره) و حضرت آیت الله خامنه ای)، به دنبال تبین این نگرش می باشد.An civilizational approach to the intellectual and historical capacities of the Islamic Revolution of Iran (Emphasizing on the thought of revolution leaders)
twentieth century. This prominence had not been for apparent reasons like the territorial expansion or the number of deaths and...; But it returns to greatness in theoretical foundations such as (existentialogy, epistemology and anthropology) and goals and ideals of the revolution. Based on such a attitude, the purpose of this divine movement, was not merely the fall of the puppet government, or the displacement of political power, but also it is the founding of a new universe and a new plan for the future of humanity. . This new universe can be interpreted as a new Islamic civilization. Now that the early inflammation of the revolution has gone and its maturity stablished, it is necessary to consider this potential and capacity to have a deeper attitude into this social phenomenon. Because the correct understanding of the revolution is necessary and its’s an introduction to the formation of civilization. In other words, the stage of civilization does not mean the completion of the revolution stage, but its evolution and its growth. Definitely, the final evolution in its primary bed, the revolution, is formed, and in fact, the formation of civilization is the last stage of evolution and prosperity of the revolution. This article is looking for this attitude with such a "descriptive causal" method and taking advantage of the thought of the leaders of the revolution (Imam Khomeini and Ayatollah Khamenei).
تبلیغات
