بازنمایی فضای معماری در سینما با رویکرد پدیدارشناسی (نمونه موردی: فیلم نوستالژیا) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
بیان مسئله: میان معماری و سینما پیوند تاریخی و اجتماعی موثقی وجود دارد. سینما به عنوان هنر هفتم، برآیند سایر هنرها از جمله ادبیات، تئاتر، نقاشی و معماری است. در این میان، معماری پررنگ تر از سایر فرم های هنری در سینما نقش ایفا می کند. سینما این امکان را به بشر داد تا پدیده ها و واقعیت ها را از زاویه دید و منظری تازه تجربه کنند. احتمال آن که فیلم بتواند «تجربه مستقیم از فضا ی زیسته » را گشوده و افشا کند، مولفه ای است که از منظر معماری، ارزش بررسی کردن را دارد. رسانه سینما، به ویژه فیلم های خودزیست نامه، از جهت بازنمایی فضا ی زیسته و خاطره تجربه آن فضا از نگاه کارگردان در درک مکانیسم حافظه فضایی، در ذهن مخاطبان و معماران حائز اهمیت می باشند. فیلم های آندری تارکوفسکی، از زندگی نامه خود کارگردان نشئت گرفته اند و شعر وجودی زیستن وی را بیان می کنند؛ فیلم نوستالژیا، به عنوان نمونه موردی در نظر گرفته شده است. پرسش پژوهش، مطرح می کند که چگونه معنا و حافظه فضایی از طریق رسانه فیلم خودزیست نامه نوستالژیای آندری تارکوفسکی (فیلم به عنوان بازنمایی بصری مکان زیست شده) انتقال داده می شود ؟ هدف پژوهش: در این پژوهش، هدف بررسی معنا و حافظه فضایی فضا های زیسته در فیلم خودزیست نامه نوستالژیا، از منظر پدیدارشناسی می باشد.روش پژوهش: روش تحقیق از نوع کیفی و روش توصیفی-تحلیلی و پدیدارشناسی است. که از منظر پدیدارشناسی، نه از گزیده مصاحبه ها بلکه از تصاویر متحرک فیلم های سینمایی نشئت گرفته است. مطالعه کنونی فیلم از نوع « پدیدارشناسی توصیفی بصری» از تجربه فضا است.نتیجه گیری: بررسی ها نشان می دهند با خوانش پدیدارشناسانه معماری از طریق رسانه سینما، در فیلم خودزیست نامه نوستالژیا اثر آندری تارکوفسکی، زمانی که فیلم ساز به درک عمیقی از فضا و معماری رسیده و فضای فیلم حاصل تجربیات زیسته وی باشد، این معانی توسط مخاطب درک، رمزگشایی و تجربه می شوند. فیلم نوستالژیا، درباره حس دلتنگی و اشتیاق برای خانه دوران کودکی است، خانه به عنوان اولین مکان تجربه شده در کودکی، همواره در حافظه فضایی فرد ماندگار خواهد بود و نگرش بعدی به فضا ها تا حدی بستگی به این نگرش اولیه دارد. با نگاهی به فیلم نوستالژیا، درخشش شاعرانه ناب تصاویر معماری تارکوفسکی، درمانی برای زبان الکن معماری دوران معاصر است که فارغ از گستره وسیع احساسات بشری است.A Representation of the Architectural Space in Cinema through the Phenomenological Approach (A Case Study: Nostalgia Movie)
Problem statement: There are certain historical and social ties between architecture and cinema, the seventh art, which is the outcome of other arts, including literature, painting, and architecture. Among them, architecture plays a more active role in cinema. Cinema granted the man’s ability to experience a new world from a fresh view and a fresh landscape. This possibility that movies (cinema) could reveal a direct experience of the relived space is an issue that is worth being examined from the point of architecture. The medium of cinema especially autobiographical movies for representing the living space and the memory of experiencing that space from the view of the director to understanding the mechanism of spatial memory in the mind of addresses (viewe rs) and architecture attaches great importance. Andrei Tarkovsky’s movies, have been based on the biography of the director and express the poem of his existence; Nostalgia Movie, have been put forward as a case study. The query of the research is how the meaning and spatial memory have been transferred through the medium (movie as a visual representation of the place of life) of the autobiographical movie of Andrei Tarkovsky.
Research objective : This study attempts to investigate the meaning and spatial memory and living spaces in the Nostalgia autobiographical movie from the phenomenological view.
Research method: The method of research is qualitative and also descriptive-analytical and phenomenological. Phenomenology deals with the animation of cinematic films rather than interviews. The present study of films is based on studying “descriptive-visual phenomenology” of the experience of the space.
Conclusion: The studies show that from the point of phenomenological, architecture through the medium of cinema in Andrei Tarkovsky’s autobiographical movie, when the producer has a deep understanding of space and architecture, and the space of movie is the outcome of his life, these meanings would be understood, decodified, and experienced by the addressee. The subject of the Nostalgia movie is homesickness and eagerness for a childhood home. The house is the first place that contributes to experience in the first years of life and stays in human spatial memory. The way of evaluating other spaces somehow depends upon this early view. With a glance at this movie, Tarkovsky’s shining pure poetical architectural images are a solution to the stammering language of architecture in contemporary era, which ignores the expansive man’s emotions.
تبلیغات
