هدف از این پژوهش شناسایی شاخص های توسعه مدل بومی مدیریت الکترونیک منابع انسانی می باشد. این پژوهش دارای رویکردی کیفی بوده و از روش نظریه داده بنیاد (گراندد تئوری) به عنوان روش پژوهش استفاده شده است. روش گردآوری داده ها، مطالعه مبانی نظری و مصاحبه های عمیق و باز با 16 نفر از اساتید برجستهه حوزه مدیریت متخصص در حوزه مدیریت الکترونیک منابع انسانی است. روش نمونه گیری به صورت هدفمند از نوع معیاری و تا حد اشباع نظری ادامه یافت. روایی این پژوهش توسط مصاحبه شوندگان و سپس اساتید متخصص مورد بررسی قرار گرفت و تأیید شد. برای تحلیل داده ها از روش مقایسه مداوم در طی سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که عامل رشدگرایی(خدمات نوین، ارتقاء، آمادگی برای آینده،) و تحول (ایجاد، همسویی، هماهنگی) به عنوان پیامدها و شبکه محور (شبکه سازی فردی، شبکه سازی سازمانی، به روزرسانی، کاربست فناوری) و باز آفرینی (کاربرد، ارتباط، اتوماسیون) به عنوان راهبردها و بافت سازمانی (ویژگی سازمان، جذب و تأمین منابع انسانی، حمایت و تعهد) و بافت فراسازمانی (محیط-داخلی سازمان، محیط ملی، شبکه های نوین ارتباطی) به عنوان مقوله محوری شناسایی شدند.
