زمان، مفهومی انتزاعی است که با استعاره های مفهومی یا شناختی قابل درک است. تاکنون در زبان فارسی، پرسشنامه ای استعاری مبتنی بر تحلیل شناختی- پیکره ای ساخته نشده است که بتوان از طریق آن درک استعاری حوزه های مبدأ زمان را با نگاشت های گوناگون بررسی کرد. ازاین رو، هدف این مطالعه طراحی، ساخت و بررسی ویژ گی های روان سنجی پرسشنامه الگوی ادراک زمان به صورت استعاری، مبتنی بر تحلیل شناختی- پیکره ای است . پژوهش حاضر توصیفی از نوع زمینه یابی و مطالعات روان سنجی است. برای تحلیل شناختی- پیکره ای، ابتدا به صورت هدفمند، 28 متن معاصر انتخاب گردید؛ سپس 405 عبارت استعاری زمان در 18 نگاشت یا ارتباط استعاری استخراج شد که پرکاربردترین حوزه ها ی مبدأ ادراک زمان عبارت بودند از شیء، ماده، مسیر و مکان. بر این اساس، پرسشنامه ای با 41 سؤال، به شیوه مقیاس پاسخ دهی لیکرت ساخته شد. هشت متخصص زبان شناسی شناختی و دو متخصص روان سنجی سؤالات پرسشنامه را بررسی کردند. پس از حذف سؤالات نامناسب، سایر سؤالات اصلاح یا جایگزین سؤالات حذف شده شدند و در پایان، شاخص روایی محتوای سی سؤال باقی مانده محاسبه شد. سرانجام، پرسشنامه توسط 150 فارسی زبان (با مدرک تحصیلی کارشناسی به بالا) که به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند، تکمیل شد . یافته های این پژوهش نشان داد پرسشنامه مذکور با روش ضریب آلفای کرونباخ از اعتبار مطلوبی برای کل پرسشنامه و عامل ها برخوردار است. همچنین، نتایج تحلیل عاملی نشان داد که پرسشنامه الگوی ادراک زمان به صورت استعاری، از سه عامل ماده، مکان و شیء تشکیل شده که جمعاً 12/37 درصد از واریانس کل عامل ها را تبیین می کند. در نتیجه، پرسشنامه الگوی ادراک زمان به صورت استعاری برای فارسی زبانان از روایی و اعتبار خوبی برخوردار است.
