بررسی برنامه ریزی راهبردی شهر اهواز با تأکید بر رویکرد توسعه ی پایدار

چکیده

قرن بیستم باید قرن شهری شدن دانست چنانچه توسعه ی شهرنشینی در قرن حاضر هم چنان به صورت ناپایدار همراه تغییر و تحولاتی است به واسطه ی ماهیت درونی خودشان و تحولات ایجاد شده در عرصه های مختلف جامعه با متغییرهای بسیاری در گیر است .برای هدایت روند توسعه ی شهرها به گونه ای پایدار ، باید با بررسی نظام یافته و سیستماتیک ، اندرکنش میان این متغییرها را شناخت و به درستی تحلیل نمود از آنجایی که جوامع شهری، با توجه به شرایط کنونی برای نیل به برنامه ریزی راهبردی سعی در تحقق ابعاد توسعه ی پایدار است و بستر سازی مناسب برای تغییر سمت و سوی برنامه ریزی به اهدف توسعه ی پایدار باشد روش تحقیق در مقاله ی حاضر با رویکرد توصیفی – تحلیلی است و مراجعه به منابع معتبر کتابخانه ای و الکترونیکی و تحقیقات میدانی داده ها گرد آوری شد . توسعه ی پایدار به عنوان« متغییر مستقل» و شاخص های زیست محیطی ، اقتصادی ، اجتماعی«متغییر وابسته» مد نظر بوده است. با روش برنامه ریزی استراتژیک کمی( ابزاری برای تحلیل سیستماتیک محیط داخلی و خارجی ) و در قالب تکنیک سوات مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است . نتایج تحقیق نشان می دهد : شهر اهواز به منظور تحقق توسعه ی پایدار در آن بوسیله عوامل خارجی در بن بست بوده و در واقع می توان بیان داشت ، باید با بستر سازی مناسب توسعه ی پایدار را در شهر اهواز با تصویب قوانین لازم تحقق یابد با برنامه ریزی مناسب و گسترش سرمایه گذاری در زمینه های اشتغال و آموزش، افزایش کیفیت زیستی و بصری موجبات تقویت عوامل خارجی می شود و با آموزش های شهروندی و تبلیغات در جهت مشارکت برای بهسازی و نوسازی بافت های ناپایدار و ناکارآمد موجبات تقویت عوامل داخلی شد