بررسی اثربخشی آموزش همدلی در کاهش دل زدگی زناشویی و افزایش سازگاری در زنان متأهل در شهر تهران

چکیده

پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی آموزش همدلی در کاهش دل زدگی زناشویی و افزایش سازگاری در زنان متأهل در شهر تهران می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل زنان متأهلی بود که توسط فراخوان عمومی در سال 1392، دریکی از مناطق تهران (منطقه 4) به صورت کاملاً تصادفی انتخاب شدند که شامل 30 خانم متأهل بودند و در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. افراد هر دو گروه پرسشنامه فرسودگی (دل زدگی) زناشویی پاینز و پرسشنامه سازگاری زناشویی را تکمیل کردند. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون، با گروه کنترل بود. گروه آزمایش 8 جلسه ی آموزشی 2 ساعته به شیوه ی گروهی و به صورت هفته 2 بار آموزش مهارت همدلی را دریافت کردند. یک ماه پس از پایان جلسات نیز جلسه پیگیری جهت بررسی تداوم اثر آموزش انجام شد. تحلیل فرضیه ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس چندمتغیره بین گروهی و درون گروهی نشان داد که آموزش مهارت همدلی، دل زدگی زناشویی و مؤلفه های آن (خستگی جسمی، خستگی عاطفی و خستگی روانی) را در زنان متأهل کاهش داده و باعث افزایش سازگاری آنان نیز بوده است.