بی اعتمادی شدید ایرانیان به قدرت های خارجی علی الخصوص قدرت های غربی و نگرانی از احتمال دخالت های مخرب آنان موضوعی است که ریشه های عمیقی در تاریخ سیاسی ایران دارد. در این مقاله، تأثیر دخالت های امپریالیستی قدرت های خارجی بر تکوین گرایش به بیگانه ستیزی در سیستم سیاسی ایران طی سه دوره قاجاریه، پهلوی، و جمهوری اسلامی مورد بررسی قرار می گیرد. سؤال مقاله این است که چرا حساسیت به مسأله استقلال در سیاست خارجی ایران بالاست؟ جمع بندی مقاله این است که طی دو سده اخیر مسأله دخالت های توطئه آمیز خارجی مهمترین تهدید علیه امنیت ملی کشور بوده و بر این اساس، تصمیم گیران کشور را به این جمع بندی رسانده که بایستی در تعامل با قدرت های خارجی محتاطانه و در عین حال تهاجمی رفتار کرد. این مسأله همچنین نقش مهمی در تأکید جمهوری اسلامی بر ضرورت عدالت در عرصه روابط بین الملل دارد.
