ظهور فناوری اطلاعات و ارتباطات و به خصوص اینترنت باعث ایجاد مفهوم جدید مربی گری الکترونیک در مدیریت منابع انسانی شده است. لذا با توجه به مزایای متعدد مربی گری الکترونیک برای سازمان ها؛ هدف از این پژوهش، ارائه مدل مربی گری الکترونیکی با استفاده از مطالعه تطبیقی و سنجش عوامل مؤثر بر پذیرش مربی گری الکترونیک در شرکت های ارائه دهنده خدمات فناوری اطلاعات می باشد. جامعه آماری این پژوهش را مربیان شرکت های فعال در زمینه فناوری اطلاعات در سطح تهران تشکیل می دهند و 258 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند که از بین آنان 104 پرسش نامه به طور کامل پاسخ داده شد. برای انتخاب نمونه آماری از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای استفاده شد. تأیید روایی پرسش نامه از نظرات اعضای هیئت علمی و افراد صاحب نظر در این زمینه بررسی شد. پایایی پرسش نامه توسط آلفای کرونباخ سنجیده شد؛ این ضریب برای عوامل مختلف پرسش نامه بین 74/0 تا 91/0 بدست آمد. برای تحلیل داده ها از روش های مدل سازی معدلات ساختاری، آمار توصیفی و آمار استنباطی (تحلیل واریانس یک طرفه ANOVA و آزمون تی) استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که مؤلفه های مزیت نسبی، پیچیدگی، مشاهده پذیری، نوآوری های فردی، جنسیت، سن، تحصیلات، مهارت کامپیوتری و موانع ادارکی متغیرهای پیش بینی کننده فرآیند پذیرش مربی گری الکترونیک هستند.
