عرصه های طبیعی با ارزش فرهنگی یکی از مهم ترین گنجینه های تنوع زیستی و فرهنگی هستند که طی سده های متمادی از سوی مردم مورد حفاظت قرار گرفته اند. اما در عصر حاضر به دلیل نبود معیارهای حفاظتی و هم چنین فعالیت های انسانی در معرض تهدید قرار گرفته اند. هدف از این نوشتار اولویت بندی معیارهای لازم برای شناسایی پهنه های حفاظتی با ارزش فرهنگی است. از این رو، نخست تلاش شد معیارهای مورد نیاز برای اهداف این پژوهش شناسایی و سپس در یک چارچوب جدید جمع بندی گردد. در مجموع 12 معیار برای فرایند مکانیابی پهنه های حفاظتی شناسایی شد، سپس این معیارها بر اساس روش دلفی غربال گردید و به ترتیب معیارهای سیمای سرزمین با ارزش فرهنگی، داراییهای فرهنگی ناملموس، حمایت قانونی، داراییهای فرهنگی ملموس، قلمروهای جغرافیایی با ارزش طبیعی، تمایل اجتماعی، نهادهای اجتماعی، سیماهای طبیعی منحصر به فرد، قلمروهای جغرافیایی با ارزش فرهنگی، گونه های معین، اهمیت حفاظتی و وابستگی اجتماعی با اهمیت درنظر گرفته شدند.
