گروه های جات در جنوب شبه قاره هند و سرزمین سند زندگی می کردند. توانایی و تجربه در دریانوردی، تجارت و جنگ های دریایی آنان را به خلیج فارس و سواحل زنگبار کشاند. انتساب این اقوام به کاست های پایین سبب گرایش عده زیادی از آنان به اسلام شد. فتوحات سریع مسلمانان در سند عمدتا متکی بر همکاری جات ها بود. از این پس شمار آنان در ایران و عراق رو به فزونی نهاد. آنان علاوه بر شرکت در لشکرکشی های مسلمانان، به شورش های بسیاری نیز دست زدند. در شبه قاره هند نیز همواره جات های غیرمسلمان با حاکمان مسلمان درگیر بودند و سخت گیری برخی از سلاطین مغول سبب انسجام جات ها شد و از دسته های شورشی به جمعیتی متحد و دارای تشکیلات حکومتی تبدیل شدند. اسب سواران شجاع در شورش های ضد کمپانی هند شرقی حضوری چشمگیر داشتند. انگلستان به شیوه های غیرمستقیم از اخذ مالیات های سنگین به تدریج آنان را به انزوا کشانید.
