گنج حکیم

سارا شمیزی، متولد سال 1325 تبریز، دارای مدارک لیسانس زبان و ادبیات فارسی،مدرّس بازنشسته‌ٔمرکز تربیت معلم شهرستان تبریز، ناظم کل قرآن مجید به شعر هستم.
اینجانب قرآن مجید را در قالب مثنوی به بحر هزج مسدس مقصور یا محذوف، بر وزن(مفاعلین، مفاعلین،مفاعیل یا فعولن) به نظم درآورده‌ام.
ناظم در نگارش این منظومه،سادگی ایجاز را اساس کار خود قرار داده و سعی کرده تا معنی آیات قرآن کریم را بطور دقیق و لفظ به لفظ در ابیات طوری قرار دهد که معنی کلمه یا اصطلاح قرآنی یا مفهوم مطلبی از قلم نیفتد و جهت تفهیم مطالب و معانی آیات دچار اطناب نشود ـ هر چند که در مثنوی اطناب را محاله وجود دارد ـ و روانی مطالب و سادگی بیان در تفهیم مطالب حفظ شود و محتوا مقدم بر لفظ گردد. همچنین با گزینش الفاظ ساده و قابل درک تلاش بر این بوده است که مبتدیان با قرائت آن به خواندن قرآن علاقه‌مند شوند و مطالب قرآن را بهتر بفهمند و منتهیان را نیز به کار آید.
معنی منظوم آیات با شماره آن در کنار مصراع‌ها مشخص شده، چنان که ترجمهٔ آیه‌ای در یک مصراع کامل شده، در مصراع دوم، ترجمهٔ منظوم آیهٔ بعدی را با رعایت اصول قافیه شروع کرده‌است.
چرا آگاهت کند قدر شب قدر
که باشد از هزار از ما ه بر صدر
(آیات 2و3 سوره قدر)
جز در موارد نادر که بخاطر تنگنای قافیه مصراعی در تکمیل مفهوم مصراع اول سروده است.
نمونه‌ای از ترجمه سورهٔ حمد:
بنام مهربان اللّه رحمان(1)
ســپـاس از آن اللّه بـریـن اســت(2) کـه او پـروردگـار عـالـمـین است
همو رحمت‌گرو هم مهربان است(3)
 به رسـتاخـیز فـرمانـش روان است(4)
خـدایـامـا تـو را تـنـهـا پـرسـتـیم(5)
کـــه عـهـد بـنـدگـی را بـا تو بستیـم
ز تـو یـاری هـمـی خـواهـیم تـنها
 هــدایـت‌کـن بـه‌راه راســت مـا را(6)
ره آنـان کـه بـخـشـیـدی بـر‌آن‌هـا(7)
بـه لـطـف و رحمتــت در هـر دو دنیـا
نـه آنـان که غضب کردی بـه‌ایشان
نـه از گــمـگـشـتـکـان دیــن یــزدان
سوره قدر
به نام مهربان اللّه رحمان
هـمـانـا مـا فـرسـتـادیـم قــرآن(1)
 بـه شـــام قــدر آیــد بر تــو بــرهان
چـه آگـاهت کند قدر شب قدر(2)
 کـه باشـد از هـزار از مـاه بر صدر(3)
ملایک آمد و روح اندر آن شب(4)
بـــه کـل کــارهــا با رخــصـت ربّ
ســزاوارش ســلام از سـرشـام(5)
‌و‌ذکــر‌خـالـق اسـت تا‌صبـح‌هنـگام
سورهٔ بینه
به نام مهربان اللّه رحمان
هـمـان کـفـار دارای کـتـابـت(1)
 و دیــگر مـشــرکـان بــر جــهالـت
نـبـوده دسـت بـردار از عـقیده
مــگـر آیــد بـــراهـــیــن عــدیـده
بـیـاید از سـوی الـلـه، مـرسل(2)
 بـر‌آنــان تــا بـخــوانـد پــاک مـنزل
که در آن است مجموع مقالات(3)
نــمـــوده‌اســتــواری را مــراعــات
پـراکـنـده نـشـد اهـل کـتابـت(4)
مــگـر از‌بــعـد آن کــه آمــد آیــت
نـبودندی جز این دستور مأمور(5)
پـرســتش‌تـا کننــد الله چــون نــور
کـه بـر یـکـتـایی او بـرگـرایـند
و دیـن خــود به او خـالـص نمـایدن
نـمـاز خـویـش را بـرپـا بدارند
زکــات مــال‌خــود را بــرگـــزارنــد
همین دین است‌خود ثابت‌و‌پایا
 ز کــفــار یــهــودی و نــصــارا(6)
و آنـهـا کـه شـده‌مشرک خدا را
‌روان بـــر‌آتــش دوزخ بـه عــقـبــی
و مـی‌مـانـنـد‌در آن تا بـه پایان
که باشــند ارذلــین‌مـخــلوق یـزدان
و آنـان که شـدند از اهـل باور(7)
و اعـمـــال نــکو کــردنـد و بــهـتر
که آنان بـهترین مخلوق هـستند
و تـنــها خــالـق خــود را پـرســتند