ابراهیم باقریان فرح آبادی

مقدمه: مطالعات متعددی نشان داده اند که برخی رضایت نامه ها از نظر اسنادی اعتبار ندارند. یعنی از افراد غیر مجاز رضایت کسب شده و مشخصات فرد رضایت دهنده به استناد مدارک معتبر احراز نشده بود. این مطالعه به منظور تعیین تأثیر فرم راهنمای پذیرش بر اعتبار رضایت نامه ها انجام شد. روش بررسی: پژوهش حاضر، یک مطالعه ی تجربی بود که در سال 1389 و در چهار بیمارستان آموزشی شهر ساری انجام شد. گروه مورد با استفاده از فرم راهنمای پذیرش برای حضور فرد مجاز به دادن رضایت و همراه داشتن مدارک لازم راهنمایی شدند. گروه شاهد بیمارانی بودند که قبل از مداخله و اجرای طرح، پذیرش شده بودند. فرم راهنمای پذیرش در دو نسخه تهیه گردید. نسخه ی اول توسط منشی درمانگاه در اختیار بیمار قرار داده می شد تا زمان پذیرش در بیمارستان به همراه داشته باشد و نسخه ی دوم توسط کاربر پذیرش بیمارستان مورد استفاده قرار می گرفت. برای پیگیری بیمارانی که فرم را دریافت کرده اند یک لیست تهیه شد. بیمارانی که فرم را از منشی دریافت کرده بودند و در زمان پذیرش نیز به همراه داشتند، در مطالعه وارد شدند. متغیر های مورد بررسی شامل اعتبار رضایت «معالجه و عمل جراحی» و «استفاده از اطلاعات پزشکی»، سن بیمار، نسبت رضایت دهنده با بیمار، تحصیلات کاربر، محل سکونت بیمار، جنس، میزان تحصیلات بیمار و همراه بود. تعداد نمونه برای گروه های مورد وشاهد بر اساس مطالعات قبلی و مطالعه ی مقدماتی و با استفاده از فرمول حجم نمونه، تعداد 66 نفر برای هر بیمارستان تعیین شد. مضامین اعتبار بر اساس نسبت فرد رضایت دهنده در فرم پذیرش با بیمار مشخص شد. داده ها در نرم افزار SPSS و با استفاده از شاخص های آماری توصیفی و برای بررسی ارتباط متغیر ها از آزمون Chi-square و دو جمله ای در سطح معنی داری 05/0 > P استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که با استفاده از فرم راهنمای پذیرش، اعتبار رضایت نامه ی معالجه و عمل جراحی 6/18 درصد و استفاده از اطلاعات پزشکی 6/15 درصد افزایش یافته است. اعتبار رضایت نامه ی بیماران در سنین زیر 18 سال و 60-55 سال بالاتر از سایر گروه ها بود. نتایج نشان داد اعتبار رضایت در گروه مورد بالاتر از شاهد بود، اما آزمون Chi-square عدم ارتباط معنی دار بر اساس تحصیلات کاربر کاردان (14/0 = P) و کارشناس (16/0 = P) مدارک پزشکی را نشان داد. نتیجه گیری: استفاده ار فرم راهنمای پذیرش برای بهبود اعتبار رضایت نامه ها مفید واقع شد. به نظر می رسد تا زمانی که بیماران برای به همراه داشتن مدارک آگاهی لازم را کسب کنند، بتوان با استفاده از فرم پیش گفت به بهبود وضعیت کمک نمود. البته علاوه بر آن، آموزش کارکنان و یا تأثیر دادن اعتبار رضایت نامه ها به عنوان یک شاخص ارزیابی در الگو های اعتبار بخشی پیشنهاد می گردد.

"مقدمه: اطلاعات مربوط به مرگ، منبع داده های مورد نیاز برای دستیابی به اولویت های برنامه ریزی بهداشتی است. به لحاظ اهمیت داده در تصمیم گیری ها، ارزیابی از آن به منظور تعیین میزان ثبت و خطاهای آن ضروری می باشد. هدف این مقاله شناسایی وضعیت ثبت داده در گواهی پزشکی فوت بر اساس دستورالعمل سازمان جهانی بهداشت و عوامل مؤثر بر آن در سال 1385 بوده است. روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی - مقطعی بود که در مراکز آموزشی - درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد. گواهی فوت های صادر شده در طی یک سال از فروردین 1383 لغایت 1384 به صورت سرشماری بررسی شدند. پرسش نامه چک لیست بر مبنای اهداف تحقیق، طراحی و اشکالات آن با مطالعه مقدماتی برطرف شد و پایایی پرسش نامه با Cronbach alpha برابر 87/0 به دست آمد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و به کارگیری آزمون های آمار توصیفی آنالیز شدند. یافته ها: به طور کلی میزان ثبت داده در گواهی پزشکی علت مرگ 51 درصد بود. در بخش ثبت علل پزشکی منجر به مرگ 4/16 درصد هیچ خطایی نداشتند. بیشترین خطای ثبت علل پزشکی منجر به مرگ مربوط به خطای ثبت یک توالی علی، ولی ناکافی 1/38 درصد و کمترین مورد مشاهده شده خطای ثبت چند توالی علی پزشکی ناکافی،آن هم به صورت ناقص 4/3 درصد بود. نتیجه گیری: ثبت داده در گواهی فوت با اشکال مواجه است. بنابراین پزشکان که مسؤول صدور گواهی فوت هستند، نیاز به آموزش دارند. ایجاد برنامه های آموزشی و فراهم آوردن امکانات تشخیصی، جهت بهبود اقلام ثبت شده باید مورد توجه قرار گیرد. "

"مقدمه: کمیته ی مدارک پزشکی سیاست ها، روش ها، فرم ها و کلیه ی مسایل مربوط به مدیریت بخش مدارک پزشکی و اطلاعات بیماران را بررسی می کند. در خصوص اهمیت آن کمیته، می توان به الزامات موجود در دستورالعمل ارزشیابی و اعتبار بخشی بیمارستان ها اشاره نمود. این مطالعه با هدف بررسی نحوه ی عملکرد کمیته ی مدارک پزشکی بیمارستان های آموزشی و غیر آموزشی سراسر استان مازندران بر مبنای صورت جلسات ارسال شده به اداره کل مدارک پزشکی، مستقر در حوزه ی معاونت درمان دانشگاه، انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی- مقطعی، به روش سرشماری 257 صورت جلسه ی ارسالی از سال 1384 لغایت نیمه ی اول 1386 بررسی گردید. ابزار گردآوری داده، چک لیستی بود که عناصر اطلاعاتی آن به استناد دستورالعمل ارزشیابی بیمارستان، مصوب وزارت بهداشت، طراحی شد. متغیرهای مورد بررسی شامل تعداد جلسات تشکیل شده، مسایل مطروحه، ترکیب جلسه و تصمیمات متخذه بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS آنالیز شد. یافته ها: از تعداد 600 جلسه که باید در کل دو سال و نیم، در بیمارستان ها تشکیل می شد، 257 جلسه تشکیل شده بود. کل موارد مطروحه در ارتباط با 5 وظیفه ی تعریف شده برای کمیته ی مدارک پزشکی، 513 مورد بود که برای 2/70 درصد تصمیم گیری شده، برای 8/9 درصد تصمیم گیری نشده ، 1/19 درصد نیز غیر قابل حل و 9/0 درصد نامشخص باقی مانده است. نتیجه گیری: عملکرد کمیته ی مدارک پزشکی بیمارستان های استان از نظر تشکیل جلسات، پی گیری مصوبات و حضور اعضاء چندان مطلوب نیست. به منظور بهبود وضعیت، برگزاری مرتب جلسات، پیگیری مصوبات و همچنین ارزیابی عملکرد کمیته به صورت سالانه توسط بیمارستان توصیه می گردد."

"مقدمه: دست اندرکاران حرفه های پزشکی به دلیل بر عهده داشتن مسؤولیت تأمین سلامت و درمان بیماران، تحت تأثیر عوامل متعدد استرس زا هستند. در این پژوهش میزان سلامت عمومی، استرس و عوامل استرس زا در کارکنان بخش مدارک پزشکی بیمارستان های استان مازندران بررسی شد. روش بررسی: این پژوهش تحلیلی- مقطعی، به صورت سرشماری بر روی کارکنان انجام شد. برای بررسی میزان سلامت عمومی از پرسش نامه Goldberg، میزان استرس از پرسش نامه ی Osipow و عوامل استرس زا، از پرسش نامه ی پژوهشگرساخته، استفاده شد. کل کارکنان شاغل 231 نفر که 178 پرسش نامه قابل آنالیز بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS آنالیز شد. یافته ها: از نظر سلامت روان، کارکنان شاغل در مراکز خصوصی وضعیت مطلوب تری داشتند و مسؤولین بخش ها در معرض خطر بیشتری بودند. مهم ترین عامل استرس زا در واحد بایگانی، کمبود فضا، واحد کدگذاری، عدم ثبت درست اطلاعات در پرونده و واحد پذیرش و آمار، کمبود کارکنان بود. میزان استرس در کارکنان در حد طبیعی و میانگین سلامت روان در کارکنان با رشته ی مدارک پزشکی کم تر بود. بین میزان سلامت عمومی و نیز استرس با رشته ی تحصیلی ارتباط معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: در هنگام بررسی میزان سلامت روان کارکنان مدارک پزشکی در حد قابل قبول بود و آنان از نظر میزان استرس در سطح طبیعی قرار داشتند. با توجه به نوع خدمت کارکنان این بخش و با در نظر گرفتن سال های خدمت افراد تا زمان بازنشستگی و همچنین هزینه های ناشی از عوارض استرس بر انسان، برطرف نمودن عوامل استرس زا توصیه می گردد. "