فرناز نوابی فر

اهداف: این طرح با هدف تدوین بسته آموزش شخصیت محور مبتنی بر تیپ شناسی انیاگرام و اثربخشی آن بر ابرازگری هیجانی افراد متقاضی ازدواج انجام شده است تا روان شناسان و مشاوران خانواده بتوانند آن را در مشاوره های پیش از ازدواج برای ارتقای ازدواج های سالم به زوجین آموزش دهند. مواد و روش ها: بسته آموزشی مبتنی بر انیاگرام، با مروری بر منابع و پژوهش های مربوطه و بر اساس پیشینه پژوهشی و تکنیک های مربوط به تیپ شناسی انیاگرام با در نظر گرفتن سازه های مؤثر بر آن و به صورت کتابخانه ای و وسیع بررسی و ساخته شد. ﺟﺎﻣﻌﻪ پژوهش ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺑﺮ ﮐﻠﯿﻪ زوﺟﯿﻦ در مرحله پیش از ازدواج ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪه ﺑﻪ ﻣﺮاﮐﺰ ﻣﺸﺎوره ﺷﻬﺮ اصفهان در بهار و تابستان ۱۳۹۶ﺑﻮد ﮐﻪ در طرحی شبه آزمایشی انتخاب شدند. پرسش نامه ابرازگری هیجانی کینگ و امونز (EEQ, 1990)، در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون (با فاصله 45 روز پس از اتمام آموزش) برای سنجش متغیر وابسته استفاده شد. ﮔﺮوه آزﻣﺎیﺶ نیز طی ده جلسه نوددقیقه ای یک بار در هفته مورد آموزش قرار گرفتند. یافته ها: آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد بسته آموزشی شخصیت محور مبتنی بر انیاگرام، بر ابرازگری هیجانی افراد متقاضی ازدواج مؤثر بوده است. بین نمرات گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون پس از کنترل پیش آزمون تفاوت معناداری وجود داشت (0/05>P). نتیجه گیری: به طور کلی این پژوهش نشان داد بسته آموزشی ازدواج جهت کمک به زوجین متقاضی ازدواج برای ﺷﻨﺎﺳﺎیی و اﺑﺮاز صحیح هیجانات از طریق آشنایی با ویژگی های شخصیتی خود و طرف مقابل، درمقایسه با گروه کنترل، اثربخش بوده است؛ این نتایج برای متخصصان و دست اندرکاران امور مشاوره پیش از ازدواج جهت ارائه خدمات بهتر کاربردی است.

"هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی گروه‌‌درمانی ‌شناختی به شیوه منطقی ـ عاطفی ـ رفتاری با روش هومیوپاتی بر اختلال افسردگی زنان بود. به این منظور 30 بیمار مبتلا به این اختلال از میان مراجعه‌کنندگان به درمانگاه روانپزشکی نور شهر اصفهان که با نظر روانپزشک تشخیص افسردگی دریافت نموده و نیز از پرسشنامه افسردگی بک نمره‌ای بین 17 تا 30 کسب کرده بودند و هیچ‌گونه اختلال طبی دیگری نداشته و در حال حاضر تحت درمان دیگری قرار نداشتند، انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی 15 نفری قرار گرفتند. جلسات گروه‌درمانی‌ شناختی به روش منطقی‌ـ عاطفی‌ـ رفتاری الیس به صورت 10 جلسه 90 دقیقه‌ای یک بار در هفته بود. اعضای گروه هومیوپاتی نیز با اخذ مجوز از روانپزشک به پزشک هومیوپات ارجاع داده شده و به مدت 6 ماه به صورت انفرادی تحت درمان با داروهای هومیوپاتی قرار گرفتند. پس از اتمام مداخلات، دو گروه آزمایش دوباره با این پرسشنامه به‌عنوان پس‌آزمون مورد سنجش قرار گرفتند. ابزار اندازه‌گیری عبارت بود از: ارزیابی روانپزشکی طبق معیارهای DSM-IV-TR، پرسشنامه جمعیت‌شناختی و پرسشنامه سنجش افسردگی بک. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از دو سطح آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید. در سطح توصیفی از شاخص‌های فراوانی و درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار و در سطح آمار استنباطی از تحلیل کواریانس به‌منظور مقایسه تاثیر گروه‌‌درمانی‌ شناختی و هومیوپاتی بر میزان افسردگی و ازآزمون t همبسته برای بررسی اثربخشی دو روش مداخله به‌طور جداگانه استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که به‌کارگیری هر دو روش درمانی میزان افسردگی بیماران را کاهش داده است (05/0≥P). همچنین نتایج نشان داد بین دو روش درمان از نظر اثربخشی تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0 "