علی اصغر گهرپور

امروزه، بهره جستن از راه حلی که بدون نیاز به افزایش زیرساخت های حمل ونقل و با هزینه معقول، موجب افزایش ایمنی و بهبود تردد در جاده ها شود، نظر متخصصان حوزه حمل ونقل را به سوی سیستم های حمل ونقل هوشمند (ITS) جلب کرده است. هدف مطالعه حاضر مدیریت ایمنی راه ها و مخصوصا مدیریت سیستم های حمل ونقل هوشمند از طریق مکانیابی و تعیین شاخص های اصلی نصب اجزای این سیستم ها است. این پژوهش سعی دارد با استفاده از نظر متخصصان با کمک متد دلفی، روش تحلیل شبکه ای ANP، تکنیک دیمتل و روش تاپسیس، راه ها را جهت تجهیز به سیستم های حمل ونقل هوشمند، به ترتیبی اولویت بندی کند که نتیجه آن موجب افزایش ایمنی و بهبود تردد در سطح جاده های ایران شود و در نهایت با استفاده از روش تاپسیس، محورها جهت تجهیز به سیستم های حمل ونقل هوشمند موثر بر ایمنی اولویت بندی می شوند. در انتها بر اساس معیارهای یافته شده نظیر: تعداد کل تصادفات، تصادفات دارای ماهیت سرعت، تصادفات فوتی دارای ماهیت سرعت، نرخ جریان تردد و... اولویت بندی محورهای مواصلاتی در خصوص مورد مطالعاتی (استان اردبیل) ارایه می گردد.