سمیه فاضل نجف آبادی

هدف این پژوهش، بررسی تفاوت نقش مردان و زنان در تنظیم خانواده؛ روش آن از نوع پیمایشی؛ و ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه است. جامعه آماری پژوهش را کلیه افراد متاهل شهر نجف آباد تشکیل دادند، که با توجه به پراکندگی متغیر اصلی پژوهش و سطح اطمینان 95 درصد، 360 نفر (180 نفر زن و 180 نفر مرد) از آن ها به عنوان نمونه انتخاب شدند و پس از انجام مصاحبه، داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و لیزرل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که 64.4 درصد، از روش های مردانه و 36.6 درصد از روش های زنانه برای پیش گیری از بارداری استفاده می کنند و در مجموع نقش مردان در تنظیم خانواده بیش تر از زنان است. متغیرهای میزان نوگرایی، تحصیلات، و استفاده از وسایل ارتباط جمعی، تاثیری مستقیم و معنادار بر نقش مردان در تنظیم خانواده دارد و باعث افزایش مشارکت آنان می شود؛ اما متغیرهای سن ازدواج و اختلاف سنی همسران تاثیری معکوس و معنادار بر نقش مردان در تنظیم خانواده دارد، یعنی باعث کاهش مشارکت آنان می شود. با استفاده از واریانس ترکیب خطی متغیرهای مستقل شامل نوگرایی، سن ازدواج، میزان تحصیلات، اختلاف سنی، و میزان استفاده از وسایل ارتباط جمعی می توان 28.5 درصد از واریانس نقش در تنظیم خانواده را توضیح داد، که از این میان میزان نوگرایی و سن ازدواج، به ترتیب با 19 و 5 درصد، بیش ترین سهم را برای تبیین نقش در تنظیم خانواده داشتند.