شهرام منظمی

آثار وبناهای به جا مانده از روزگاران کهن، یادبودهای نسل توانمندی است که به هنگام حک کردن نقشی بر سنگی و یا تراشیدن پیکره وعلم نمودن بنایی و یا ساختن وسیله ای موسیقایی و صدادار، رمز و رازی را بر ما آشکار می نماید.در اغلب جنگ های ایران ،کلیه منابع موسیقی اعم از خط و مفتاح آن که توسط اساتید فن در کتب مختلفه مکتوب شده بود به کلی سوخت و از میان رفت وجنبه علمی بودن خود را از دست داد، بخصوص که پیرایه حرمت نیز بدان بسته شد و در دوره صفویه شدت یافت و طبقه ممتاز، خواه و ناخواه از آن دوری جستند. موسیقی علمی نیز جای خود را به نحوی پسندیده در تعزیه و روضه خوانی باز کرد وبه وسیله هنرمندان و هنرپروران با ذوق، سینه به سینه به دست ما و خط معمول موسیقی دنیا رسید و همین خط مانع محو موسیقی شد. فی الواقع موسیقی محلی و آوازهای مناطق که در قالب مقام ارایه می گردد همواره عنصر اولیهء آشنایی بیشتر و کامل تر با موسیقی سنتی می باشد. در سال های اخیر تعداد علاقه مندان به موسیقی محلی بیشتر از گذشته افزایش یافته است. امروزه عده کثیری از دانشجویان اصالت را در ارزش ها و معیارهای بومی و منطقه ای می بینند و سعی بر آن دارند که آن را دوباره بازسازی و احیاء نمایند. مقاله حاضر بر آنست باشناخت یکی از انواع موسیقی های محلی ایران زمین علاقه مندان به این موضوع را به واکاوی هر چه بیشتر اصالت گوشه های ردیفی وادار نماید.