محسن بیرانوند

اهمیت و نقش ورزش در حوزه بین المللی و به طور ویژه حضور ورزشکاران پاک و عاری از دوپینگ در رویدادهای ورزشی بر کسی پوشیده نیست. هدف از پژوهش حاضر، بررسی علل گرایش ورزشکاران نخبه به دوپینگ است که با روش کیفی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را هیئت رئیسه فدراسیون ها، مربیان و ورزشکاران تیم های ملی دوچرخه سواری، دومیدانی، وزنه برداری، کشتی و بسکتبال که بر اساس گزارش فدراسیون پزشکی در آذر 1395 دارای بیشترین آمار دوپینگ در ایران بودند و در بازی های آسیایی جاکارتا حضور داشتند، تشکیل می دادند. نمونه ها با روش نمونه گیری هدفمند و تکنیک گلوله برفی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از مصاحبه های نیمه ساختاریافته و برای انجام مراحل کدگذاری و تحلیل داده ها از نرم نرم افزار MAXQDA 2018 استفاده شد. بر اساس یافته ها، 13 مولفه به عنوان علل گرایش به دوپینگ در بین ورزشکاران ملی پوش ایران شناسایی شدند: مشکلات فردی، روانی، مالی، قانون، مدیریتی، مربیان، عملکردی، نگرش فرد، دلایل اجتماعی و فرهنگی، کنترل، ساختاری، منفعت طلبی و رسانه ها. در پایان، متناسب با نتایج به دست آمده پیشنهادهایی در راستای جلوگیری از گرایش ورزشکاران به دوپینگ ارائه شد.