مهدی شریعتی فیض ابادی

هدف از پژوهش حاضر، شناسایی مولفه های بروز ناهنجاری در ورزشگاه های ایران است. این پژوهش به لحاظ هدف در شمار پژوهش های کاربردی و از منظر ماهیت جزو پژوهش های آمیخته بود که در دو مرحله کیفی از نوع تحلیل محتوا و کمی انجام شد. نمونه آماری کیفی شامل تمامی متخصصان و صاحب نظران در زمینه خشونت و هواداری در فوتبال (مدیران ورزشی، اعضای هیات علمی، مسئولان کانون هواداران، هواداران و اصحاب رسانه) بود که پس از 17 مصاحبه (به عنوان نمونه مطالعاتی هدفمند– گلوله برفی) و رسیدن به مرحله اشباع نظری، تمامی مصاحبه ها به منظور تحلیل بر روی کاغذ نگارش شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در ادامه ضمن تحلیل محتوای مصاحبه ها و ادبیات پیشینه این حوزه، تعداد 45 مفهوم بعد از دو دور دلفی (FDM) در قالب پرسشنامه به دست آمد که پس از توزیع در میان تعداد 30 نفر از هواداران حاضر در ورزشگاه آزادی، ضریب پایایی آن 783/0 به دست آمد. با استفاده از فرمول کوکران برای حجم جامعه نامشخص،250 پرسشنامه در ورزشگاه های غدیر اهواز، عضدی رشت، آزادی تهران، تختی جم و یادگار امام تبریز به عنوان ورزشگاه های ملتهب در هفته ششم لیگ برتر توزیع شد که در نهایت 221 پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزارv.22  SPSS و مدلسازی معادلات ساختاری (LISREL v.8.8) تجزیه و تحلیل شدند که با توجه به ضرایب تاثیر به ترتیب کانون هواداران (67/0)، شرایط ورزشگاه ها (60/0)، شرایط فرهنگی (44/0)، شرایط امنیتی (37/0) وضعیت مدیریت (30/0) مهمترین مولفه ها بودند. به نظر می رسد با توجه به حضور لیدرها در قالب کانون هواداران به عنوان مهمترین مولفه ناهنجاری و تحریک هواداران در ورزشگاه های ایران، ارائه آموزش های لازم به این گروه از افراد برای مدیریت سکوها در کنار به کارگیری افراد شایسته در این جایگاه بیش از پیش ضروری است.