خدیجه رنجبر

زمینه و هدف : گردشگری به عنوان ابزاری کارآمد با اثر بر بنیان های اقتصاد روستایی می تواند نقش مهمی را در پایداری اجتماعی نواحی روستایی ایفا کند. این پژوهش به دنبال تعیین نقش گردشگری در پایداری اجتماعی نواحی روستایی دهستان زیرراه می باشد. روش شناسی : پژوهش حاضر، کاربردی و توصیفی-تحلیلی است. اطلاعات مورد نیاز از طریق مطالعات اسنادی و پیمایشی بدست آمده است. جامعه آماری این پژوهش ساکنان دهستان زیرراه (8248 N =) و نمونه آماری 384 نفر می باشند. به منظور بررسی و تحلیل استنباطی از روش های آماری ضریب همبستگی، رویکرد پیشرفته معادلات ساختاری استفاده شد. تحلیل ها با استفاده از نرم افزارهای spss22 و Amos22 انجام و میزان خطای نوع اول (α) برای آزمون دو دامنه برابر با 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها : همه مؤلفه های مؤثر بر توسعه گردشگری روستایی، به جز عامل بهداشت و زیست محیط، با ضریب استانداردشده بالای 860/0 قادرند که حداقل 74 درصد از واریانس مدل نهایی توسعه گردشگری روستایی را تبیین کنند یافته های حاصل در سطح 001/ معنادار می باشند. نتیجه گیری و پیشنهادات : نتایج پژوهش در ناحیه موردمطالعه نشان دهنده آن است که در ابعاد اجتماعی-فرهنگی و اقتصادی نیاز به برنامه ریزی و توجه بیشتر دولت و مسئولین در دهستان زیرراه می باشد. نوآوری و اصالت : این پژوهش به دنبال بررسی عوامل توسعه گردشگری با تاکید بر پایداری و توسعه جوامع روستایی در دهستان زیرراه، بود و با توجه به اهمیت و ضرورت تحقیق سعی شد ضمن بیان مفاهیم و مبانی نظری مرتبط با موضوع مطالعه، پس از جمع بندی یافته ها، به ارائه راهکارهای مناسب بپردازد.