محمدحسین ولی پور

اماکن متبرک مذهبی، ارزشمندترین محیط برای رشد معنوی و تربیت روحی انسان ها هستند. هر انسانی در هر دوره ای از زندگی اگر با این محیط نورانی در ارتباط باشد، به ثمرات آن دست خواهد یافت. ارتباط کودکان و نوجوانان با حرم مطهر رضوی حتی اگر به اندازه یک حضور کوتاه مدت هم باشد، می تواند تاثیرات خوبی داشته باشد. از طرفی یکی از روش های تربیت کودکان که مورد تأکید ائمه معمومین (ع) است، شرکت دادن آنان در مراسم مذهبی است، زیرا کودک با چشم خود صحنه های حضور مردم در مراکز دینی را مشاهده می کند و شیوه ابراز احساسات نسبت به بزرگان دین را فرا می گیرد. با توجه به مسائل مطرح شده هدف این پژوهش، بررسی کارکردهای تربیتی-اخلاقی مدیریت اماکن متبرکه رضوی در راستای ایفای نقش حرم دوستدار کودک است. روش تحقیق از حیث هدف، کاربردی و از لحاظ روش انجام، توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر پیمایش میدانی بوده که داده های آن از طریق پرسشنامه خودساخته جمع آوری شدند. نمونه آماری پژوهش شامل 150 نفر از کارکنان، مدیران و کارشناسان حوزه مدیریت اماکن متبرکه رضوی بودند که از طریق نمونه گیری غیراحتمالی هدفمند تعیین شدند. نتایج بدست آمده نشان داد، کارکردهای تربیتی-اخلاقی مدیریت اماکن متناسب با شاخص های حرم دوستدار کودک بودند. همچنین بین دو متغیر وضعیت کالبدی حرم مطهر و شاخص های متناسب با حرم دوستدار کودک رابطه معنی داری وجود دارد.