محسن خانیان

هدف: پژوهش حاضر به بررسی این موضوع پرداخته که در شرکت هایی با سرمایه سازمانی بالا، احتمال بیشتری برای استفاده از حسابرسی با کیفیت بالا وجود دارد یا خیر؟ روش: در راستای هدف پژوهش از داده های شرکت های بورس اوراق بهادار تهران از سال 1391 تا 1400، که به صورت پنل دیتا تهیه شده اند، و از رگرسیون لجستیک با اثرات سال و صنعت برای آزمون فرضیه ها استفاده شده است. یافته ها: سرمایه سازمانی تاثیر مثبت و معناداری بر انتخاب حسابرس از نظر اندازه و تخصص دارد. با توجه به اینکه حسابرسی با کیفیت بالا می تواند به طور موثر عدم تقارن اطلاعاتی را کاهش دهد، شرکت هایی با سرمایه سازمانی بیشتر تقاضای بیشتری برای حسابرسی با کیفیت بالا خواهند داشت. سرمایه سازمانی به مثابه دارایی نامشهود می تواند عدم تقارن اطلاعاتی را درپی داشته باشد. این عدم تقارن اطلاعاتی موجب افزایش هزینه سرمایه شرکت می شود. بر این اساس، شرکت هایی با سرمایه سازمانی بیشتر تمایل به انجام حسابرسی با کیفیت بالاتر، برای کاهش عدم تقارن اطلاعاتی و افزایش اعتماد سرمایه گذاران، برای تهیه اطلاعات با کیفیت دارند. نتیجه گیری: نظر به اهمیت گزارشگری سرمایه سازمانی و حسابرسی آن، پیشنهاد می شود تنظیم کنندگان مقررات در حسابداری و گزارشگری مالی به الزامات سرمایه سازمانی توجه کنند و قوانین و مقررات مربوط به گزارشگری سرمایه سازمانی را بهبود و استاندارد نمایند. علاوه بر این، سرما یه گذاران، اساتید، پژوهشگران و سایرین، سرمایه سازمانی را به عنوان عامل موثر بر کیفیت گزارش های مالی که توسط مدیران به کار گرفته می شود را مورد توجه قرار دهند.