ابوالفضل ترخاصی

مقدمه و هدف: سقوط و عوارض منتج از آن یکی از جدی ترین و شایع ترین مشکلات مربوط به فرآیند سالمندی هست که تهدیدی جدی برای سلامت، عملکرد و استقلال سالمندان است. هدف از تحقیق حاضر مقایسه دو روش تمرین در خانه و تمرین مربی محور بر عملکرد حرکتی مرتبط با سقوط در زنان سالمند غیرفعال بود.مواد و روش ها: 45 زن سالمند غیرفعال به صورت تصادفی به سه گروه 15 نفری تمرین در خانه (93.15±67.2 سال)، تمرین مربی محور (80.89±67.5) و گروه کنترل (63.54±65.6 سال) تقسیم شدند. متغیرهای قدرت عضلانی اندام تحتانی، انعطاف پذیری، تعادل ایستا و پویا، چابکی، حداکثر سرعت راه رفتن، 10 متر راه رفتن با مانع و ترس از سقوط در پیش آزمون و پس آزمون ارزیابی شد. دو گروه تجربی تمرینات ورزشی را با هدف افزایش تعادل آزمودنی ها به مدت 10 هفته انجام دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تی زوجی و آنووا در سطح معناداری 00.05≥ P انجام شد.یافته ها: نتایج تحقیق در پیش آزمون نشان داد اختلاف معنی داری بین متغیرهای تحقیق بین سه گروه وجود ندارد (0.05<P). نتایج در پس آزمون نشان داد هم تمرین در خانه و هم تمرین مربی محور بر تمام متغیرهای عملکرد حرکتی تأثیر معنی داری داشته است (0.05≥P). همچنین اختلاف معناداری در پس آزمون شاخص های انعطاف پذیری، چابکی و تعادل ایستا بین گروه تمرین در خانه و مربی محور وجود داشت به طوری که این فاکتور ها در گروه مربی محور نسبت به گروه تمرین در خانه بهتر بود (0.05≥P).بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج زنان سالمند می توانند از هر دو برنامه تمرین در خانه و مربی محور برای بهبود عملکرد حرکتی مرتبط با سقوط استفاده کنند. اما در شرایط خاص می توان از روش تمرین در خانه به عنوان یک روش جایگزین استفاده کرد.