تدوین سناریوهای مؤثر بر اجتماع پذیری فضاهای عمومی، مطالعه موردی: پارک هوافضا، منطقه 21 تهران(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
شهر پایدار دوره ۷ بهار ۱۴۰۳ شماره ۱
1 - 20
حوزه های تخصصی:
تشدید روزمرگی و کاهش حیات اجتماعی در عصر حاضر باعث شده است توجه به بسترسازی مطلوب جهت حضور گروه های مختلف در فضاهای شهری ضروری شود. فضاهای عمومی به عنوان یک عامل کلیدی جهت رشد و توسعه اقتصادی ایفای نقش دارند و با توجه به جنبه های اجتماعی و محیط زیستی از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند و تغییرات و کنترل شرایط آتی آن ها، نیازمند ارزیابی و تحلیل جامع و کامل است. در این راستا، استفاده از روش های آینده پژوهی به جهت ارائه راهبردهای انعطاف پذیر با کمک سناریونویسی بسیار راهگشا است. پارک هوافضا واقع در منطقه 21 تهران علی رغم در نظر گرفتن مقیاس کلان و کشوری و تعریف فعالیت های اجتماعی، فاقد فضای اجتماع پذیر مناسب است. این مقاله با هدف کاربردی، به منظور تبیین ابعاد و عوامل اجتماع پذیری از بستر مدل PESTEL بهره برده و با استفاده از روش آینده پژوهی، تدوین سناریوهای اجتماع پذیریِ پارک هوافضا را با استفاده از سناریو ویزارد بررسی نموده است. 24 عامل کلیدی، از طریق تحلیل اثرات متقابل، شناسایی شده و وضعیت های احتمالی آن ها موردبررسی قرارگرفته است. سناریوهای خروجی عبارت اند از: 3 سناریو با سازگاری بالا، 23 سناریو با سازگاری ضعیف و 17 سناریوی ناسازگار؛ از بین این سه سناریو، یک سناریو شرایط مطلوب و ایده آل (سناریوی پیش برنده) را برای آینده اجتماع پذیری پارک ملی هوافضا، در بردارد