پریسا خواجه دهی

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر روانشناختی ورزش های همگانی با اثر تعدیل کنندگی دلبستگی مکانی و سبک های شناختی انجام شد. بدین منظور تعداد 223 نفر ورزشکار در مراکز ورزش های همگانی شهر تبریز به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و پرسشنامه های سلامت عمومی گلدبرگ، دلبستگی مکانی کایل و همکاران و آزمون گروهی شکل های نهفته ویتکین و همکاران را تکمیل کردند. از آنجایی که آزمون کولموگروف-اسمیرنوف (p> 0.05) فرض نرمال بودن داده ها را تایید نکرد، داده ها با روش های آماری همبستگی اسپیرمن، کروسکال والیس و رگرسیون با آلفای 0.05 بررسی شد. نتایج آزمون همبستگی نشان داد بین دلبستگی مکانی و سلامت روان با در نظر گرفتن خرده مقیاس ها همبستگی بالایی وجود دارد؛ تحلیل رگرسیون تک متغیره نیز نشان داد، دلبستگی مکانی 95. واحد متغیر سلامت روان را پیش بینی می کند که به معنی پیش بینی 95 درصد از تغییرات این متغیر است؛ به این معنی که با افزایش یک انحراف استاندارد در نمره دلبستگی مکانی، نمره سلامت روان 97. انحراف استاندارد کاهش خواهد یافت. از سوی دیگر بین سبک شناختی و سلامت روان آزمودنی ها با در نظر گرفتن خرده مقیاس ها همبستگی معناداری به دست نیامد. نتایج آزمون کروسکال والیس نیز نشان داد که بین 3 گروه مختلف سبک شناختی در نمرات متغیر سلامت روان با در نظر گرفتن خرده-مقیاس ها در سطح آزمون ۰٫۰۵ تفاوت معنا داری وجود ندارد. در نهایت با در نظر داشتن تمامی یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت، دلبستگی مکانی به عنوان یک متغیر تعدیل کننده نمره های سلامت روان افراد را تحت تاثیر قرار می دهد.