نرجس سیاری

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی ﺗﺄﺛیﺮ ورزش صبحگاهی بر اساس حرکات هماهنگ بر فرایند خودتنظیمی شناختی هیجان در دانش آموزان پسر پایه دوم ابتدایی است.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون، همراه با گروه کنترل بود. بدین منظور 40 نفر از دانش آموزان دوم ابتدایی به روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب و سپس به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. از پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایج در هر دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. با توجه به دستورالعمل های فدراسیون ورزش همگانی و طراحی پژوهشگر، گروه آزمایش طی هشت هفته، هر هفته پنج روز و هر روز به مدت20 دقیقه به ورزش صبحگاهی بر اساس حرکات هماهنگ پرداختند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. تجزیه وتحلیل داده ها از طریق تحلیل کوواریانس با سطح معنا داری 0/05 توسط نرم افزار با اس پی اس اس 24 انجام گرفت.یافته ها: تمرینات ورزش صبحگاهی بر بهبود خودتنظیمی هیجان دانش آموزان تأثیر معنا دار داشت و سبب افزایش آن شد. نتایج آزمون لاندای ویکلز (0/0001=P) و آزمون تقابل درون و برون گروهی در گروه آزمایش (0/0001=P) و گروه کنترل ( 0/09= P) نشان دهنده پیشرفت و تفاوت معنا دار گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بود.نتیجه گیری: شرکت در تمرینات ورزش صبحگاهی بر اساس حرکات هماهنگ، سبب افزایش خودتنظیمی هیجان دانش آموزان می شود. ازاین رو پیشنهاد می شود مربیان ورزش و مسئولان مربوطه آموزشگاه ها، ورزش صبحگاهی را بر این اساس در برنامه روزانه مدارس در نظر بگیرند.