ساجده مختاری حسن آباد

کسب وکارهای نوپای فناوری اطلاعات از الزامات گذار به اقتصاد دیجیتال و رشد اقتصادی کشور هستند. این شرکت ها به علت عدم قطعیت ها و خطرات مسیر توسعه، نرخ شکست بالایی دارند. فقدان سوابق مالی و عملیاتی، تصمیم گیری حامیان را مشکل نموده و آن ها را بی میل می گرداند. با توجه به نرخ بالای تحولات و شرایط متمایز صنعت و ضرورت وجود مدل یا چارچوبی برای تبیین علل شکست، هدف پژوهش حاضر، ارائه چارچوبی مبتنی بر عوامل اثرگذار بر شکست در جهت کمک به تصمیم گیری و اقدام مطلوب بنیان گذاران و حامیان است. این مطالعه با رویکرد آمیخته کیفی-کمّی پس از احصاء مجموعه نسبتاً جامعی شامل96 عامل شکست از پیشینه پژوهش، نظرخواهی از 17 خبره پانل دلفی، طبقه بندی 81 عامل مورد تأیید خبرگان به دوازده مؤلفه و سه بُعد و تأیید 79 شاخص با کاربرد روش مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار اسمارت پی ال اس انجام شد. نتایج پژوهش، معناداری و تأثیرگذاری مدل کسب وکار، عوامل سازمانی و زیست بوم استارتاپی فناوری اطلاعات بر شکست را نشان می دهند. از بُعد داخلی، ویژگی های شخصیتی و توانمندی های بنیان گذاران و از جنبه مدل کسب وکار، لزوم توجه به منابع و مدل های درآمدی توصیه می گردد. از دیدگاه محیطی بر اهمیت تدوین برنامه ای واحد و منسجم جهت توسعه ابعاد گوناگون و تعاملات اجزای زیست بوم به منظور هماهنگی نهادهای مختلف و بهبود فضای کسب وکار در کشور تأکید می شود.