سید محمدحسن بابایی

احساس آرامش در زندگی آدمی یکی از نیازهای اولیه است که انسان در پرتو آن به رشد و کمال مطلوب می رسد. انواع گوناگون آن اعم از آرامش طبیعی، روانی و اعتقادی و... نقش به سزایی در حیات فردی و اجتماعی ما ایفا می کنند. در این میان، آرامش معنوی که والاترین سطح آن نیز محسوب می شود، جز با نگرشی معنوی به هستی و عملکردی معناگرایانه در وقایع و حوادث زندگی قابل دست یابی نخواهد بود. از این رو در زیست مؤمنانه، شاه راه رسیدن به آرامش واقعی، چیزی جز انس با منابع اصیل آن یعنی قرآن کریم و سنت معصومین (ع) به ویژه، گنجینه های ادعیه و عرفان ایشان نیست. امام سجاد (ع) در راز و نیازهای عارفانه و عاشقانه خویش با محبوب ازلی و ابدی، برای سالکان و مشتاقان این طریق، مولفه های آرامش معنوی را ترسیم و راه های دست یابی به این گوهر کمیاب و گران بها را شناسانده اند. مؤلفه ها و عواملی که برخی بینشی است و نگرش انسان مادی را به هستی و فلسفه زندگی تغییر می دهد و مؤلفه های دیگری که منشی است و رفتار او را مؤمنانه و انسانی می سازد. مقاله پیش رو  به روش توصیفی و تحلیلی، با رجوع به این کتاب ارزشمند و استناد به آیات قرآن کریم، روایات و  در حد امکان، منابع میان رشته ای، عوامل بینشی و منشی دست یابی به آرامش معنوی را تبیین و تحلیل می کند.