مونا عابدی کبریاء

هدف: تحقیق حاضر، با هدف بررسی اثر بخشی رویکرد یادگیری ترکیبی و آموزش حضوری سنتی بر پیشرفت ریاضی و بهبود نگرش معلمان ابتدایی شهر قدس انجام شد. روش شناسی: تحقیق حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون، با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی معلمان ابتدایی شهر قدس تشکیل دادند. نمونه آماری شامل 66 معلم ابتدایی داوطلب که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. از یک آزمون پیشرفت ریاضیات توسعه یافته توسط محقق و مقیاس نگرش داتون استفاده شد. شرکت کنندگان در یادگیری ترکیبی نیز پرسشنامه ای را که توسط محقق توسعه داده شده بود، درباره درک خود از یادگیری ترکیبی تکمیل کردند.. به منطور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد(p<0.005). نتایج: نتایج نشان داد اثر روش یادگیری ترکیبی و آموزش حضوری سنتی بر پیشرفت ریاضی و بهبود نگرش های معلمان ابتدایی معنی دار بود(p<0.001). میانگین نمرات متغیرهای پیشرفت ریاضی و نگرش معلمان در گروه روش یادگیری ترکیبی (p<0.001) و گروه روش یادگیری سنتی (p<0.001) به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود؛ با این حال بین گروه های آزمایش تفاوت معناداری مشاهده شد(p<0.001). شرکت کنندگانی که در قالب یادگیری ترکیبی ثبت نام کرده اند در پس آزمون نگرش های بهتری نسبت به معلمان در آموزش حضوری سنتی داشتند، اما هیچ تفاوت برای پیشرفت ریاضی یافت نشد. نتیجه گیری: شرکت کنندگان در شرایط یادگیری ترکیبی، انعطاف پذیری ساختار دوره و کنترل بر سرعت آموزشی را ارزشمند می دانند، اما بیان می کنند که مدیریت زمان و کاهش حضور فیزیکی مربی چالش هایی هستند. این یافته ها عناصر مهمی را پیشنهاد می کنند که هنگام طراحی دوره های آموزشی ترکیبی باید در نظر گرفته شوند.