سمیه بسطامی

پژوهش حاضر به بررسی عدم امنیت شغلی بر دلبستگی شغلی پرستاران با نقش توجه به ویژگی های نسل پرستاران پرداخته است. این پژوهش از نظر ماهیت و هدف، از نوع تحقیقات اکتشافی بوده و از نوع هدف کاربردی و یک پژوهش مروری می باشد. این پژوهش یک مطالعه مرور سیستماتیک است که در سال 1401 انجام شد و در طی آن تمایل به ترک خدمت و امنیت شغلی در میان پرستاران شاغل و عوامل مرتبط با آن مشکل مرور شد. به این منظور پایگاه های اطلاعاتی ملی SID، MagIran، Civilicaو علم نت و پایگاههای اطلاعاتی بین المللی مانند گوگل اسکولار، اسکوپوس، ساینس دایرکت و امرالاد موردبررسی قرار گرفتند. که تعداد 50 مقاله از 10 سال پیش تا کنون مورد بررسی قرار گرفت. که از بین آنها 20 مقاله مرتبط تر مورد در این پژوهش استفاده واقع شد . با بررسی پژوهش های انجام شده میتوان گفت اهمیت دلبستگی شغلی در پرستاران که بخش بزرگی از سیستم سلامت را به خود اختصاص داده اند، اهمیت زیادی دارد؛ زیرا عدم دلبستگی شغلی آنها نه تنها آسیبهای فراوان مالی و غیرمالی را متوجه سازمان های سلامت می نماید، بلکه ایفای نامناسب وظایف شغلی در مورد بیماران مراجعه کننده به بیمارستان ها، در ایجاد خسارت های جبران ناپذیر بر پیکره اجتماع، تاثیر مهمی خواهد داشت. در این راستا کاراتپه و همکاران (۲۰۲۰) اظهار کردند که عدم امنیت شغلی به طور مستقیم مانع از دلبستگی شغلی کارکنان می شود و شین و هور (۲۰۲۰) به طور هم زمان دریافتند که عدم امنیت شغلی انرژی فیزیکی، روانی و ذهنی کارکنان را تخلیه می کند، بر سلامتی و رفاه آنها تأثیر منفی می گذارد و در نتیجه باعث کاهش دلبستگی آنها به شغل می شود. بر اساس مطالعات و شواهد تجربی موجود، فرض کردیم که ادراک از عدم امنیت شغلی، دلبستگی شغلی کارکنان را کاهش می دهد. همچنین مطالعات نشان داد بین متغیر سن و دلبستگی شغلی وجود نداشت. نیز فقدان همبستگی بین سن و درگیری را نشان می دهد. هرچند مطالعات مختلف عنوان می کنند که افزایش سن توام با افزایش فرسودگی و خستگی شغلی می باشد و این عوامل خود باعث کاهش دلبستگی شغلی می شوند اما شواهدی از ارتبا ط بین سن و دلبستگی شغلی موجود نیست.