احمد مظفرزاده

هدف ازنگارش مقاله حاضر، بررسی نقش مدیران ومعلمان درپرورش خلاقیت دانش آموزان وشیوه های پرورش خلاقیت در مدرسه می باشد. ممکن است تصور کنیم تأکید بر ایجاد خلاقیت در دانش آموزان تنها با انگیزه ی پیشرفت تحصیلی آنان است. اگرچه تأثیر بر پیشرفت تحصیلی آنان انکار شدنی نیست، نمی توان این تأثیرگذاری را به همین مورد محدود کرد. خلاقیت تنها با هوش و تفکر دانش آموز مرتبط نیست بلکه با شخصیت او نیز ارتباط کامل دارد. خلاقیت بخش جدانشدنی از رشد فردی کودکان و نوجوانان است. هم والدین و هم مربیان و آموزگاران در تقویت خلاقیت در دانش آموزان سهم دارند. عوامل مهم در پرورش خلاقیت دانش آموزان، این سه مورد هستند: آموزگار: نیاز است آموزگاران به شغل و رشته ی خود مسلط باشند. علاقه مندی به شغل و رشته، قابل تفکیک از تسلط بر آن نیست. دانش آموز: باید زمینه های پرورش خلاقیت در دانش آموزان وجود داشته باشد. هر دانش آموز باید نسبت به سبکی از یادگیری که برای او کارایی بیشتر دارد، آگاهی یابد. برنامه درسی و تحصیلی: برنامه های درسی باید انعطاف لازم را برای ایجاد خلاقیت در دانش آموزان داشته باشند. اگر فشار روی معلم و دانش آموز باشد که تنها باید بر تدریس دروس اکتفا شود، فضایی برای رشد و شکوفایی خلاقیت پدید نخواهد آمد. این مقاله بر آن است تا به بررسی نقش مدیران و معلمان در پرورش خلاقیت دانش آموزان بپردازد. ابتدا ویژگیهای شخصیتی و خصوصیات افراد خلاق وویژگی کودکان خلاق مورد بررسی قرارگرفته، سپس به ویژگیهای رفتاری آنا ن اشاره می گردد. درادامه نقش محیط مدرسه ومعلمان بر خلاقیت دانش آموزان وموانع خلاقیت ونوآوری موردبحث وبررسی قرارگرفته و درپایان به راهکارهایی که درجهت بهبودخلاقیت کودکان ونوجوانان مفید بوده وبه بهبودخلاقیت دانش آموزان درمحیط مدرسه کمک می کند، اشاره می گردد.